Германія: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 99:
У сярэдзіне I стагоддзя землі, размешчаныя на захад ад [[Рэйн|Рэйна]], а пазней і частка тэрыторый на поўдзень ад Дуная, дзякуючы ваенным паходам [[Гай Юлій Цэзар|Юлія Цэзара]], увайшлі ў склад [[Рымская імперыя|Рымскай імперыі]]. Рымляне, прытрымліваюсыся сваёй [[Экспансія|экспансіянісцкай]] палітыкы, паспрабавалі распаўсюдзіць свой уплыў і на іншыя тэрыторыі. Аднак, спроба аказалася няўдалай: у 9 годзе да н. е. рымскае войска пацярпела поўнае паражэнне ад аб'яднаных германскіх плямёнаў, узначаленых правадыром [[Херускі|племя херускаў]] [[Арміній|Армініям]]. На момант напісання Тацытам сваёй працы [[Германія (Тацыт)|«Германія»]], германскія плямёны жылі ўздоўж Рэйна і Дуная, займаючы большую частку тэрыторыі сучаснай Германіі. Пэўныя рэгіёны ўсё ж трапілі пад уладу Рыма, з іх былі створаны правінцыі [[Белгіка]], [[Галія]], [[Верхняя Германія|Верхняя]] і [[Ніжняя Германія (рымская правінцыя)|Ніжняя Германія]], [[Рэцыя|Рацыя]] і [[Норык]]. Заснаваныя рымлянамі горада, у прыватнасці [[Аўгсбург]], [[Кёльн]], [[Майнц]] і [[Трыр]], у далейшай гісторыі сталі важнымі палітычнымі і эканамічнымі цэнтрамі.
У [[III стагоддзе|III стагоддзі]] на тэрыторыі Германіі ўзнік шэраг буйных заходнегерманскіх плямёнаў: [[франкі]], [[саксы]], [[англы]], [[Лангабарды|лангбарды]], [[алеманы]] і іншыя. З'яўляючыся добрымі ваярамі, германцы прыцягваліся рымлянамі да разнастайных ваенных мэтаў, а пасля, неўзабаве атрымалі дазвол пасяліцца ў памежнай зоне імперыі і атрымлаць рымскае грамадзянства. Такая абарона хутка ператварыўся ў пагрозу, калі сам Рым стаў залежным ад [[Варвары|варвараў]]. Германскія ваеначальнікі і іх ваенныя часткі ўсё часцей вырашалі лёс імператараў, пакуль у рэшце рэшт, у [[476|476 годзе]] палкаводзец [[Адаакр]] ня скінуў апошняга [[Ромул Аўгуст|рымскага кіраўніка з трону]]. Адначасова адбывалася [[Вялікае перасяленне народаў]], таму ў V стагоддзі готы, вандалы, франкі, саксы і іншыя плямёны стварылі на тэрыторыі разваленац [[Заходняя Рымская імперыя|Заходняй Рымскай імперыі]] ўласныя каралеўства. Да VI стагоддзя землі на ўсход ад [[Эльба|Эльбы]] былі пакінутыя немцамі, а гэтую тэрыторыю засялілі заходнеславянскія плямёны [[Палабы|палабаў]], [[Люцічы|люцічаў]] і [[Бодрычы|абадрытаў]]. Варта адзначыць, што палабскія славяне заснавалі вялікую колькасць [[Замак|замкаў]] і паселішчаў, якія пасля сталі нямецкімі [[Горад|гарадамі]]: Любеч (Любэк), звярынай (Шверын), Будышын (Баўцэн), Бранібор (Брандэнбург).
=== Свяшчэнная Рымская імперыя ===
Уладары [[Свяшчэнная Рымская імперыя|Свяшчэннай Рымскай імперыі]], якая ўзнікла ў 10 ст. іменаваліся германскімі імператарамі, яны кіравалі кангламератам незалежных дзяржаў, вольных гарадоў і незалежных феадальных уладанняў (княстваў, герцагстваў, графстваў). Палітычнае аб'яднанне нямецкамоўнага насельніцтва было паэтапна ажыццёўлена на працягу 19 ст. Аўстрыя стварыла Германскі саюз, які праіснаваў з [[1815]] да 1866 як дэцэнтралізаваная канфедэрацыя дзяржаў. У [[1871]] [[Каралеўства Прусія|Прусія]] аб'яднала дзяржавы Саюза пад сваёй эгідай у Германскую імперыю. Амаль 75 гадоў (1871—1945) гэтая дзяржава стала адной з вядучых сусветных дзяржаў, аб'ядноўвала ў сваіх межах усе асноўныя нямецкамоўныя народнасці Паўночнай і Цэнтральнай Еўропы, за выключэннем нямецкамоўнага насельніцтва [[Аўстрыя|Аўстрыі]] і [[Швейцарыя|Швейцарыі]]. На тэрыторыі Германскай імперыі, калі не лічыць невялікіх змен, у [[1918]] паўстала Веймарская рэспубліка. У [[1933]] гэтая жа тэрыторыя ператварылася ў нацысцкі Трэці рэйх. Пасля паразы нацысцкай дзяржавы ў [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнай вайне]] Германія была занятая саюзнікамі-пераможцамі і падзеленая на чатыры зоны акупацыі. Пасляваеннае дзяленне было афіцыйна замацавана стварэннем двух нямецкіх дзяржаў: Федэратыўнай Рэспублікі Германія (ФРГ, Заходняй Германіі), якая ўключала фактычна (але не юрыдычна) Заходні Берлін, і Германскай Дэмакратычнай Рэспублікі (ГДР, Усходняй Германіі). Ланцуг драматычных падзей (кульмінацыя прыйшлася на [[1990]]) прывяла да аб'яднання двух Германій: Усходняя Германія стала часткай ФРГ.
| |||