Павел Ізотавіч Якубовіч: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
(удзельнік выдалены) (выдаленае кароткае апісанне змен) |
(удзельнік выдалены) (выдаленае кароткае апісанне змен) |
||
Радок 25:
}}
{{цёзкі2|Якубовіч}}
'''Павел Ізотавіч Якубовіч''' (нар. {{ДН|23|9|1946}}, [[Унеча]], [[Бранская вобласць]], [[РСФСР]]; псеўданімы Павел Старадуб, Ксенафонт Суперфасфатаў і інш.) — беларускі журналіст, галоўны рэдактар газеты «[[Советская Белоруссия]]» (1995—2018).
== Біяграфія ==
Скончыў [[Саратаўскае вышэйшае ваеннае каманднае вучылішча МУС СССР імя Ф. Э. Дзяржынскага]] ([[1975]] г.) і [[Інстытут журналістыкі БДУ|факультэт журналістыкі]] [[БДУ|Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта]] ([[1973]] г.).
Атрымаў вядомасць у савецкі час сваімі [[фельетон]]амі і спартыўнымі рэпартажамі, потым перайшоў на палітычныя тэмы. Працаваў загадчыкам аддзела ў газеце «[[Знамя юности]]» (
Узначальваў экспертную групу аб умовах доступу апазіцыі да дзяржаўных СМІ, які бясплённа вёўся да лютага [[2000]] г.<ref>Ляховіч, А. Сыстэма ўлады і сыстэма апазыцыі пасьля альтэрнатыўных прэзыдэнцкіх выбараў 1999 году / Андрэй Ляховіч // Палітычная гісторыя незалежнай Беларусі (да 2006 г.). 2-е выд., папр. і дап. – Беласток – Вільня: Беларускае гістарычнае таварыства – Інстытут беларусістыкі, 2011. – 1228 с.: іл. – С. 176 – 184. – ISBN 80-86961-16-8.</ref>. [[31 снежня]] [[2006]] г. [[Аляксандр Лукашэнка]] падпісаў указ аб прысуджэнні Паўлу Якубовічу прэміі «За духоўнае адраджэнне».
Увосень 2007 года П. Якубовіч выконваў місію спецпасланніка прэзідэнта РБ. У Ізраілі ён правёў серыю сустрэч з ізраільскімі чыноўнікамі і журналістамі, спрабуючы ўрэгуляваць канфлікт, выкліканы заявамі Аляксандра Лукашэнкі наконт Бабруйска як былога яўрэйскага горада, ператворанага яго жыхарамі ў «свінушнік», і да т. п. Паводле П. Якубовіча, ён сустракаўся з прэзідэнтам Ізраіля [[Шымон Перэс|Ш. Перэсам]] і ўзяў у яго інтэрв'ю, якое мусіла з'явіцца ў «бліжэйшых нумарах» «Советской Белоруссии»<ref>https://www.sb.by/articles/p-i-yakubovich-vstretilsya-s-prezidentom-izrailya.html</ref>. Аднак гэтае інтэрв'ю не з'явілася і на 10 гадоў пазней<ref>http://belisrael.info/?p=9337</ref><ref name=":2">http://belisrael.info/?p=13674</ref>.
Пасля аднаго з фельетонаў «Ксенафонта Суперфасфатава» ў «Советской Белоруссии» (06.03.2009; як выявілася пазней<ref name=":0">https://news.tut.by/society/580015.html</ref>, пад псеўданімам «Суперфасфатаў» хаваўся сам галоўны рэдактар) скончыла жыццё самагубствам салігорская праваабаронца Яна Палякова, зганьбаваная ў фельетоне. П. Якубовіч лічыць яе суіцыд «трагічным, жахлівым супадзеннем», і сцвярджае, што невінаваты: «у мяне нават даведка ёсць»<ref name=":0" />.
3 студзеня 2011 г. А. Лукашэнка прызначыў П. Якубовіча членам [[Савет Рэспублікі Нацыянальнага сходу Беларусі|Савета Рэспублікі Нацыянальнага сходу]] Рэспублікі Беларусь<ref>https://news.tut.by/politics/210393.html</ref>.
У сярэдзіне 2010-х гадоў быў уключаны ў «Савет абшчыны»<ref name=":1">http://belisrael.info/?p=3891</ref> (кіроўны орган Саюза беларускіх яўрэйскіх аб'яднанняў і абшчын) і застаецца ў ім па стане на 7 лютага 2018 г.<ref>http://евреи.бел/o-nas.html</ref>. Уключэнне П. Якубовіча ў кіраўніцтва названага Саюза выклікала крытыку з боку яўрэйскіх актывістаў<ref name=":1" /><ref>http://belisrael.info/?p=13674</ref>.▼
▲У сярэдзіне 2010-х гадоў быў уключаны ў «Савет абшчыны»<ref name=":1">http://belisrael.info/?p=3891</ref> (кіроўны орган Саюза беларускіх яўрэйскіх аб'яднанняў і абшчын) і застаецца ў ім па стане на 7 лютага 2018 г.<ref>http://евреи.бел/o-nas.html</ref>. Уключэнне П. Якубовіча ў кіраўніцтва названага Саюза выклікала крытыку з боку яўрэйскіх актывістаў<ref name=":1" /><ref
[[6 лютага]] [[2018]] г. [[А. Лукашэнка]] адхіліў П. Якубовіча з пасады галоўнага рэдактара газеты «[[Советская Белоруссия]]»<ref>[http://www.belta.by/president/view/lukashenko-obnovil-rukovodstvo-tsentralnyh-smi-288140-2018/ Лукашенко обновил руководство центральных СМИ // БЕЛТА {{ref-ru}}]</ref>.
Радок 46 ⟶ 48:
* Заслужаны дзеяч культуры Рэспублікі Беларусь (2000);
* ордэн Пашаны (2002);
* [[ордэн Францыска Скарыны]] (2007)
* [[ордэн Айчыны]] ІІІ cтупені (2011);
* Ганаровы прафесар Інстытута журналістыкі БДУ (2011).
{{зноскі}}
| |||