Іван Мікітавіч Серада: Розніца паміж версіямі

У [[Першая сусветная вайна|Першую сусветную вайну на фронце]], вайсковы ветэрынар. З [[1917]] года ўдзельнічае ў беларускім нацыянальна-вызваленчым руху. У снежні 1917 года абраны старшынём [[Першы Усебеларускі з’езд|Усебеларускага з’езда]]{{Sfn|Васілеўскі Ю.|2001|с=291}}. Пасля разгону З’езда бальшавікамі, быў арыштаваны разам з яшчэ 27 актыўнымі ўдзельнікамі, але ўсіх хутка адпусцілі. Увайшоў у [[Выканаўчы камітэт Рады Усебеларускага з’езда|Выканкам Савета З’езда]]. У лютым [[1918]] года ў складзе беларускай дэлегацыі разам з [[Сымон Аляксандравіч Рак-Міхайлоўскі|Сымонам Рак-Міхайлоўскім]] і [[Аляксандр Іванавіч Цвікевіч|Аляксандрам Цвікевічам]] на мірных перамовах у [[Брэст|Брэст-Літоўску]]. [[20 лютага]] 1918 года Выканаўчы камітэт Рады Усебеларускага З’езда сфарміраваў першы беларускі ўрад — [[Народны Сакратарыят Беларусі|Народны Сакратарыят]]. Янка Серада быў прызначаны сакратаром (міністрам) народнай гаспадаркі. Першы старшыня [[Рада БНР|Рады Беларускай Народнай Рэспублікі]] ([[9 сакавіка]]—[[14 мая|14 траўня]] 1918). Пад кіраўніцтвам Янкі Серады Рада БНР на пасяджэнні ў ноч з 24 на [[25 сакавіка]] 1918 года бальшынёй галасоў прыняла [[Трэцяя Устаўная грамата|Трэцюю Устаўную грамату]], у якой абвяшчалася незалежнасць [[Беларуская Народная Рэспубліка|Беларускай Народнай Рэспублікі]]. [[22 ліпеня]] 1918 года Рада БНР даручыла Яну Серадзе сфармаваць трэці ўрад. У ім Серада заняў пасаду Старшыні Народнага Сакратарыяту і быў народным сакратаром замежных спраў да [[11 лістапада]] 1918 года.

 

 

 

 

Па першым прыгаворы рэабілітаваны Вярхоўным судом БССР 10 ліпеня 1988 года, па другім — паводле Указа Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР 16 студзеня 1989 года{{Sfn|Васілеўскі Ю.|2001|с=291}}.