Алаіза Пашкевіч: Розніца паміж версіямі

У лютым [[1912]] года выходзіць замуж за літоўскага інжынера [[Сцяпонас Кайрыс|Сцяпонаса Кайрыса]]. Прозвішча мужа дазволіла ёй зноў вярнуцца ў Вільню. Яна ўдзельнічала ва ўсіх значных мерапрыемствах культурна-асветніцкага характару, нават іграла ў некаторых спектаклях [[Першая беларуская трупа|трупы Ігната Буйніцкага]], друкавалася ў беларускіх выданнях. А калі ў [[1914]] годзе ў [[Мінск]]у стварыўся першы дзіцячы беларускамоўны часопіс [[Лучынка (1914)|«Лучынка»]] — усклала на сябе абавязкі яго галоўнага рэдактара. Пакладала шмат натугаў, каб арганізаваць і падрыхтаваць трупу беларускіх артыстаў-аматараў для гастроляў па мястэчках Віленшчыны<ref>Кайрыс, С. З маіх успамінаў пра Цётку... — С. 68 — 78. ''Перадрук:'' На суд гісторыі... — С. 16 — 18.</ref>. Каб паправіць здароўе, на некаторы час зноў выязджае ў [[Фінляндыя|Фінляндыю]] і [[Швецыя|Швецыю]].

[[File:Алаіза Пашкевіч-Кайрыс. БДАМЛМ.jpg|thumb|злева|Алаіза Пашкевіч-Кайрыс ([[БДАМЛМ]])]]

 

У [[1916]] г. памёр бацька, і Алаіза паехала на яго пахаванне. У [[Лідскі павет|Лідскім павеце]] лютавала [[эпідэмія]] [[тыф]]у. А. Пашкевіч засталася, каб дапамагчы хворым, але сама заразілася. Аслаблены сухотамі і голадам арганізм не адолеў хваробы. Паэтэса памерла ў ноч на 5 лютага 1916 года.