Матэа Малінары: Розніца паміж версіямі

Уступіў у [[Таварыства Ісуса]] [[4 кастрычніка]] [[1804]] г. у [[Полацк]]у і наступныя два гады праходзіў выпрабаванні ў Полацкім навіцыяце. Прафесар французскай мовы ў [[Аршанскі езуіцкі калегіум|Оршы]] (1806—1807) і рэгент канвікта ў [[Касцёл Святога Іосіфа і калегіум езуітаў (Віцебск)|Віцебску]] (1807—1811)<ref name=":0">[http://www.sjweb.info/arsi/documents/Russia_all_pre1829.pdf Catalogs SJ 1774—1829. Russiae.]</ref>. У 1811—1814 гг. у складзе групы з 12 місіянераў накіраваны ў [[Адэса|Адэскую]] місію, дзе была разгорнута апостальская дзейнасць сярод мясцовых італьянскіх і нямецкіх эмігрантаў<ref>Załęski, S. Jezuici w Polsce. T. 5, Jezuici w Polsce porozbiorowej 1773—1905. Cz. 1 : 1773—1820. — Kraków: W.L. Anczyc i sp, 1907. — s. 402—405.</ref><ref>Инглот, М. Общество Иисуса в Российской Империи (1772—1820 гг.) и его роль в повсеместном восстановлении Ордена во всем мире / М. Инглот; пер. А. Н. Коваля. — М. : Институт философии, теологии и истории св. Фомы, 2004. — С. 183—184.</ref>.

 

 

Пасля выгнання езуітаў з [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]] ([[1820]]) накіраваўся ў [[Італія|Італію]]. Але ў [[1823]] г. пераехаў на Галічыну, дзе выкладаў Св. Пісанне, старажытнаяўрэйскую і грэчаскую мовы ў [[Калегіум езуітаў у Стара Весі |Старой Весі]] (1823—1826) і [[Калегіум езуітаў у Тынцы|Тынцы]] (1826—1831). Апошнія дзесяцігоддзі жыцця пакутваў на хранічную хваробу<ref name=":1">[https://www.jezuici.krakow.pl/cgi-bin/rjbo?b=enc&n=4357&q=0 Grzebień, L. (Ed.), ''Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy'', 1996.]</ref>.