Антон Луцкевіч: Розніца паміж версіямі

У часе знаходжання ў Парыжы Антон Луцкевіч пазнаёміўся з выпускніцай медыцынскага ўніверсітэта ў [[Манпелье]] Сэркай (у хрысціянскім асяродку яе называлі Зоф’яй) Абрамовіч<ref name="adnaliub"/>. Магчыма, ён быў знаёмы з ёй яшчэ ў Вільні, а ў Парыжы ўлетку 1919 года яны зблізіліся<ref>{{cite web|url = https://nn.by/?c=ar&i=33647|title = Антон Луцкевіч і ягонае «падвойнае жанімства»|author = Анатоль Сідарэвіч|authorlink = |coauthors = |date = 8 студзеня 2010|publisher = nn.by|language = |archiveurl = https://web.archive.org/save/https://nn.by/?c=ar&i=33647|archivedate = 20 студзеня 2018|accessdate = 20 студзеня 2018}}</ref>. Сям’я Луцкевіча была супраць яго шлюбу з іудзейкай, а касцёл не пагаджаўся на такі таемны шлюб<ref name="adnaliub"/>. Тады Луцкевіч перайшоў у [[кальвінізм]], шлюб адбыўся ў [[Кальвінскі збор (Вільня)|кальвінісцкай царкве Вільні]] па [[Вуліца Завальная (Вільня)|вуліцы ЗавальнайЗавальна]]й у канцы 1919 ці пачатку 1920 года<ref name="adnaliub"/>. У пары было двое сыноў: [[Лявон Антонавіч Луцкевіч|Лявон Луцкевіч]] (1922—1997), [[Юрый Луцкевіч]] (1920—1992). 5 сакавіка 1929 года, калі Луцкевіч быў у апеляцыйным судзе па чарговым працэсе, Зоф’я здзейсніла дома самагубства<ref name="adnaliub"/>. У верасні 1939 года, калі Антона Луцкевіча арыштавалі, апеку над яго сынамі ўзяў [[Клаўдзій Сцяпанавіч Дуж-Душэўскі|Клаўдзій Дуж-Душэўскі]]<ref name="adnaliub"/>.