Эймунд Стары: Розніца паміж версіямі

}}

'''Эймунд II Стары''', '''Эмунд Олаўсан''' (''Emund den Gamle'', ''Emund Olofsson''; ? — {{ДС|||1060}}), кароль шведскі ([[1050]]-1060), сын [[Олаў Эрыксан|Олава Эрыксана]] і [[Эдла Венедская|Эдлы Венедскай]]. Меў два шлюбы, першы з невядомай на імя і паходжанне жанчынай, другі з ''Астрыд Нільсдотэр'', ад першага меў сына [[Анунд Эймундсан|Анунда Эймундсана]].

 

Вядомы апазіцыяй да брэменскага архібіскупа і прыняццем да сябе англійскага місіянера [[Асмунд]]а. Эймунд меў тэрытарыяльную спрэчку з [[Данія]]й, у выніку [[Швецыя]] страціла Блекінге. Быў апошнім валадаром з дому Мунсе, бо яго сын Анунд загінуў падчас набегу на Квенланд, выпіўшы вады атручанай мясцовымі жыхарамі. Пасля смерці Эймунда каралём быў абраны яго пасынак [[Стэнкіль Рагнвальдсан]] з Вестэргэтланда, жанаты на Марыі, дачцэ Анунда Якаба.

 

 

{{Каралі Швецыі}}