Трагедыя на Нямізе: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
катэгорыі |
JerzyKundrat (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1:
[[Image:Belarus-Minsk-Entrance to Niamiha Metro Station.jpg|thumb|right|250px|Месца трагедыі — уваход на станцыю метро «Няміга»]]
[[Файл:Памятный знак на месте давки на Немиге.JPG|200px|thumb|right|Мемарыял ля станцыі метро «Няміга» побач з месцам гібелі людзей.]]
== Кантэкст ==
▲Хаваючыся ад дажджу ў пераходзе да [[Станцыя метро Няміга|станцыі метро «Няміга»]], у таўкатні загінулі 53 чалавекі, а яшчэ больш за 250 пацярпелі. Большасць загінулых — маладыя людзі ва ўзросце ад 14 да 20 гадоў.
У той дзень радыёстанцыя «Мір» адзначала сваё двухгоддзе. А яшчэ цыгарэтная кампанія «Магна» праводзіла сваю рэкламную акцыю «Пачні лета з «Магнай», у рамках якой налівалі дармавое [[піва]]. Галоўным жа пунктам праграмы значыўся выступ папулярнага тады расійскага поп-гурту «Манга-манга».
== Ход падзей ==
Наляцела хмара, а 20:40 пайшоў моцны дождж з градам. Тысячы людзей інстынктыўна пабеглі з-за [[Палац спорту, Мінск|Палаца спорту]] ў бок падземнага перахода на [[вуліца Няміга|Нямізе]].
Пярэднія, забегшы ў пераход, сталі. Нехта паслізнуўся на мокрым граніце і ўпаў, а заднія ляцелі, не бачачы перад сабой ляжачых, і падалі на іх, а наступныя — яшчэ на іх. Сотні людзей збіліся ў кучу. Міліцыя змагла адсекчы толькі хвост натоўпу. Гінулі ў асноўным маладыя дзяўчаты. Іх заціскала ў тлуме, яны паміралі ад таго, што здушвала грудзі, яны не маглі ўздыхнуць.
Спачатку ўлады часткова ўзялі адказнасць за трагедыю на сябе. Распараджэннем Гарвыканкаму сталіцы і мясцовых выканкамаў цягам двух гадоў сваякам загінулых далі права бясплатнага праезду ў грамадскім транспарце, набыцця бясплатных лекаў і вызвалення ад аплаты камунальных паслуг. Аднак у [[2002]]-м [[Аляксандр Лукашэнка|прэзідэнцкай]] пастановай льготы былі скасаваныя.▼
У той дзень на Нямізе дзяжурыла 150 міліцыянераў. Гэтага аказалася замала. Натоўп людзей літаральна змёў іх са свайго шляху. Міліцыя была непадрыхтаваная да такога развіцця падзей. У цісканіне загінулі і два міліцыянты: старшына Уладзімір Говен і старшы сяржант Генадзь Рабаконь<ref>[https://history.nn.by/?c=ar&i=231371 history.nn.by]</ref>.
Доўгі час пасля трагедыі падземны пераход быў своеасаблівым месцам паломніцтва для блізкіх сяброў і родных загінуўшых: людзі вешалі на сценах партрэты, іконы, тэксты малітваў, запальвалі свечкі ў памяць аб ахвярах.▼
На месцы трагедыі, ля ўваходу на станцыю метро «Няміга», 30 мая [[2002]] быў усталяваны помнік у выглядзе 53 руж, раскіданых па метафарычных прыступках, а таксама малая каплічка з праваслаўным крыжам, унутры каторай змешчаны звесткі аб нагодзе для яе ўсталявання.▼
== Мартыралог ==
Радок 68:
# Янцава Алена Мікалаеўна
== Расследаванне ==
На наступны дзень прэзідэнт [[Аляксандр Рыгоравіч Лукашэнка|Аляксандр Лукашэнка]] назаве трагедыю «страшнай і невытлумачальнай». Групу па расследаванні здарэння ўзначаліў прэм’ер-міністр краіны [[Сяргей Лінг]].«Не трэба шукаць, што тут хтосьці напіўся, штосьці не так рабіў. Абсалютна гэта не так», — сказаў кіраўнік краіны падчас наведвання месца трагедыі.
* песня «Крывавае Свята» — зборнік [[Я нарадзіўся тут]]▼
Кіраўнік Мінска [[Уладзімір Ярмошын]] назваў падзеі 30 мая «нелагічнай трагедыяй, якая ні ў якім разе не павінна была адбыцца». Ярмошын узяў адказнасць на сябе, ён пісаў прашэнне аб адстаўцы на імя Лукашэнкі, але кіраўнік краіны яго не прыняў.
Некаторыя бацькі загінулых звярталіся ў суд, каб той пакараў вінаватых у смерці іх дзяцей, але суд пастанавіў, што «вінаватых няма»<ref>[https://history.nn.by/?c=ar&i=231371 history.nn.by]</ref>.
== Ушанаванне памяці ==
Адразу пасля трагедыі, 31 мая, у Беларусі была абвешчаная двухдзённая [[жалоба]] па ахвярах. У той самы дзень сотні людзей прыходзілі да месца трагедыі, каб прынесці кветкі і свечкі.
▲Доўгі час пасля трагедыі падземны пераход быў своеасаблівым месцам паломніцтва для блізкіх сяброў і родных загінуўшых: людзі вешалі на сценах партрэты, іконы, тэксты малітваў, запальвалі свечкі ў памяць аб ахвярах.
▲На месцы трагедыі, ля ўваходу на станцыю метро «Няміга», 30 мая [[2002]] быў усталяваны помнік у выглядзе 53 руж, раскіданых па метафарычных прыступках, а таксама малая каплічка з праваслаўным крыжам, унутры каторай змешчаны звесткі аб нагодзе для яе ўсталявання.
▲
<center>
<gallery caption="Магілы ахвяр трагедыі на розных могілках Мінска" perrow=3 widths="200px" heights="200px">
|Магіла Рабоконя на [[Кальварыйскія могілкі |Кальварыйскіх могілках]] Мінска.
Радок 77 ⟶ 93:
File:Мемориал погибшим в давке на Немиге, похороненным на Восточном кладбище Минска.JPG|Мемарыял загінуўшым, якіх пахавалі на [[Усходнія могілкі|Усходніх могілках]] Мінска.
</gallery>
</center>
{{зноскі}}
== Літаратура ==
* ''Степаненко П. В., Ревяко Т.
== Спасылкі ==
Радок 91 ⟶ 113:
=== Іншае ===
▲* Степаненко П. В., Ревяко Т. И. Трагедия на Немиге. Факты, свидетельства, комментарии. Минск-Вильнюс, 2000, 608с. ISBN 9955-437-03-0
* [http://berastouski.blogspot.com.by/2017/06/90.html Фестываль піва, трагедыя на Нямізе і развітанне з 90-мі.] // Блог Андрэя Берастоўскага
| |||