Беларускі гай: Розніца паміж версіямі

'''«Беларускі Белару́скі гай»''' — беларуская культурна-асветная арганізацыя ў [[Горад Адэса|Адэсе]] ў снежні 1917 — лютым 1920 г.

Аб'ядноўвалаАб’ядноўвала беларускую інтэлігенцыю (вясной 1918 было больш за 500 членаў). Мэта: клопат пра бежанцаў [[1СВ|ІПершай сусветнай вайны]] і беларускае насельніцтва ў Адэсе. Мела статут, раду, была разбіта на секцыі, якія дзейнічалі аўтаномна. Стаяла на палітычнай платформе партыі беларускіх эсэраў, прапагандавала яе ідэі сярод бежанцаў у Адэсе і салдатаў-беларусаў.

Выступала за нацыянальна-дзяржаўнае самавызначэнне беларускага народа. Выдавала газету [[Белоруссы в Одессе (1917)|«Белоруссы в Одессе»]]. На штотыднёвых сходах чыталіся лекцыі, творы беларускай літаратуры. Такія ж таварыствы створаны і ў іншых гарадах Адэскай акругі, дзе ў той час было больш за 100 тыс.тысяч беларусаў. 3З снежня 1917 угода ў Адэсе дзейнічала Беларуская вайсковая рада, якая аб'ядноўвалааб’ядноўвала воінаў-беларусаў [[Румынскі фронт|Румынскага фронту]]. 28.1.1918 «Беларускі гай» прыняў рэзалюцыю ў падтрымку рэвалюцыі, за ўтварэнне краёвага ўрада Беларусі і яе федэратыўны саюз з Расіяй, 3.3.1918 — рэзалюцыю-пратэст супраць разгону 17.12.1917 кіраўніцтвам Заходняй вобласці і фронту [[Першы Усебеларускі з'езд|Усебеларускага з'ездаз’езда]] ў Мінску, 7.4.1918 — рэзалюцыю супраць умоў [[Брэсцкі мір|Брэсцкага мірнага дагавора]]. У сакавіку 1918 года арганізацыя кантактавала з [[Белнацкам|Беларускім нацыянальным камісарыятам]] у Маскве.

19.3.1918 на аб'яднанымаб’яднаным пасяджэнні рады «Беларускага гаю» і Беларускай вайсковай рады створана Беларуская нацыянальная рада для абароны інтарэсаў беларусаў у Адэсе і яе ваколіцах. Рада абрала Беларускі нацыянальны камісарыят, у які ўвайшлі Я. Трафімаў (старшыня да ліпеня 1918), [[С. Некрашэвіч]] (старшыня з ліпеня 1918, адначасова з жніўня 1918 консул [[БНР]] у Адэсе), [[А. Баліцкі]] (памочнік камісара і ўпаўнаважаны па нацыянальна-палітычных справах), Г. Козел (упаўнаважаны па ваенных справах), П. Гудзень (упаўнаважаны па эвакуацыі бежанцаў-беларусаў), П. Ільючонак (упаўнаважаны па аб'яднаннюаб’яднанню славянства), С. Янушкевіч (скарбнік), сакратары [[Алесь Ляжневіч]], [https://be-tarask.wikipedia.org/wiki/Язэп_Мацюкевіч Іосіф Мацюкевіч], П. Пячонкін.

3 устанаўленнем савецкай улады ў Адэсе [[Аляксандр Фаміч Адамовіч|А. Адамовіч]], А. Баліцкі, П. Ільючонак, С. Некрашэвіч і інш.іншыя вярнуліся ў [[БССР|Савецкую Беларусь]]. У 1930-я гады яны былі рэпрэсіраваны і абвінавачваліся ва ўдзеле ў «контррэвалюцыйных нацыяналістычных арганізацыях «Беларускі гай» і «Беларускі нацыянальны камісарыят» і інш.

* ''М. Ф. Шумейка''. «Беларускі гай» // {{Крыніцы/БелЭн|2}}. — С. 438.
* ''Шумейка, М. Ф.'' «Беларускі гай» / М. Ф. Шумейка // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т. / Беларуская Энцыклапедыя; РэкалРэдкал.: М. В. Біч і інш.; Прадм. М. Ткачова; Маст. Э. Э. Жакевіч. Т. 1: А—Беліца. — Мн.: БелЭн, 1993. — 495 с. — С. 425. — ISBN 5-85700-074-2.