Акадэмічны асяродак: Розніца паміж версіямі

== Гісторыя ==

Абстаноўка 1960-х гадоў у краіне характарызавалася ліквідацыяй беларускага школьніцтва, беларускамоўнага перыядычнага друку. Айчынную літаратуру пачыналі вывучаць па расійскіх перакладах, а чынавенства спяшалася здзейсніць заклік [[Мікіта Сяргеевіч Хрушчоў|Хрушчова]] хутчэй прыйсці да камунізму, пазбавіўшыся роднай мовы. Становішча ж у Акадэміі Навук БССР могуць тлумачыць такія факты: дырэктар Інстытута мовазнаўства не ўмеў гаварыць па-беларуску, не карысталіся беларушчынай дырэктары іншых навуковых інстытутаў, навуковая літаратура за рэдкімі выключэннямі друкавалася па-руску. Прыём у аспірантуру ішоў праз шчыльнае партыйнае сіта. Значная частка супрацоўнікаў, асабліва звязаных з беларусазнаўствам, з’яўлялася спецагентурай.

* уплывам расійскага дысідэнцкага руху (праз самвыдат)

* сціслымі кантактамі з прадстаўнікамі старога беларускага Адраджэння, якія вярнуліся з канцлагераў, або з іх бліжэйшымі родзічамі ([[Язэп Сушынскі]], [[Ларыса Антонаўна Геніюш|Ларыса Геніюш]], [[Мікола Улашчык]], [[Паўліна Мядзёлка]], у некаторай ступені [[Гаўрыла Гарэцкі]], жонка Аркадзя Смоліча.

{{зноскі}}

 

 

[[Катэгорыя:Савецкія дысідэнты]]