Ляхаўка (Мінск): Розніца паміж версіямі

[[Файл:Miensk, Lachaŭka, Franciškanskaja. Менск, Ляхаўка, Францішканская (1930-39).jpg|thumb|злева|Верхняя Ляхаўка, 1930-я гг.]]

У Менскіх актах [[XVI стагоддзе|XVI ст.]] згадваецца ''[[сяло]] Ляхава Лука'', што месцілася на паўднёвай ускраіне [[горад]]а і належала, як і маёнтак [[Вялікі Трасцянец|Трасцянец]], Мінскаму Узнясенскаму манастыру. Назва мае, відавочна, этнічнае паходжанне — калісьці тут жылі «ляхі» ([[палякі]])<ref name="hm">Гісторыя Мінска. 1-е выданне. Мінск. БелЭн. 2006. С. 227</ref>. Другая частка наймення — «Лука» — сведчыла пра асаблівасць ландшафту, якраз у гэтым месцы Свіслач утварае стромкую S-вобразную звіліну, гэта значыць падвойную «луку». На плане [[1797]] года на месцы колішняга сяла з’явілася ''«[[Слабада (паселішча)|Слабада]] Ляхаўка»''.<ref name="rb">[[Расціслаў Баравы|Ростислав Боровой]]. Минские пригороды XVI — начала XX века // [[Архитектура и строительство]]. — 2008. — № 11. — С. 46—50.</ref>

Паводле сведчанняў беларускага падарожніка [[Павел Міхайлавіч Шпілеўскі|Паўла Шпілеўскага]], у сярэдзіне [[XIX стагоддзе|XIX ст.]] гэтая мясцовасць была вядомая сваім Ляхаўскім гаем і тамтэйшымі «маёўкамі» ([[май]]скімі гуляннямі)<ref>[[Павел Шпілеўскі|Шпилевский П. М.]] Путешествие по Полесью и белорусскому краю. Мн., 1992 // Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я. — Мн.: БЕЛТА, П15 2001. С. 468</ref>. Апроч таго, каля Ляхаўскай Слабады, на Свіслачы, знаходзіўся адзін з трох вадзяных млыноў горада Мінска<ref name="rb"/>.