Першы Кантынентальны Кангрэс: Розніца паміж версіямі

Сярод дэлегатаў Кангрэса не было адзінай думкі наконт будучага калоній. Напрыклад, Патрык Генры выступаў за стварэнне незалежнага ад Брытаніі ўрада, а некаторыя іншыя дэлегаты прапанавалі кампрамісныя варыянты ўрэгулявання адносін з метраполіяй<ref>Greene, Evarts Boutell (1922). The Foundations of American Nationality. American Book Company. p. 434</ref>. З аднаго боку было вырашана аб’явіць байкот англійскім таварам з [[1 снежня]] 1774 г. і фарміраваць атрады апаўчэнцаўапалчэнцаў для абароны калоній ад магчымых рэпрэсій метраполіі, з другога дэлегаты Кангрэса рабілі спробы дамовіцца з каралём, што сведчыла аб жаданні большасці з іх пазбегнуць грамадзянскай вайны і канчатковага аддзялення калоній ад Брытаніі. Байкот брытанскіх тавараў прынёс некаторую шкоду эканоміке метраполіі, але не дасягнуў сваёй мэты — дабіцца адмены невыносных законаў. Але вынікам паседжання Першага Кангрэса стала таксама рашэнне склікаць Другі Кантынентальны Кангрэс, які аб’явіў сябе рэвалюцыйным урадам паўстаўшых калоній і даў назву парламенту [[ЗША]].