Тэрмадынамічныя цыклы: Розніца паміж версіямі

'''Тэрмадынамічныя цыклы''' — кругавыя працэсы ў [[Тэрмадынаміка|тэрмадынаміцы]], гэта значыць такія працэсы, у якіх пачатковыя і канчатковыя параметры, якія вызначаюць стан працоўнага цела ([[ціск]], [[аб'ёмаб’ём]], [[тэмпература]], [[энтрапія]]), супадаюць.

Тэрмадынамічныя цыклы з'яўляюццаз’яўляюцца мадэлямі працэсаў, якія адбываюцца ў рэальных [[Цеплавая машына|цеплавых машынах]] для ператварэння цяпла ў [[Механічная работа|механічную работу]].

Кампанентамі любой цеплавой машыны з'яўляюццаз’яўляюцца [[рабочае цела]], награвальнік і халадзільнік (з дапамогай якіх змяняецца стан працоўнага цела).

Зварачальным называюць цыкл, які можна правесці як у прамым, так і ў зваротным напрамку ў замкнёнай сістэме. Сумарная энтрапія сістэмы пры праходжанні такога цыклу не мяняецца. Адзіным зварачальным цыклам для машыны, у якой перадача цяпла ажыццяўляецца толькі паміж рабочым целам, награвальнікам і халадзільнікам, з'яўляеццаз’яўляецца [[Цыкл Карно]]. Існуюць таксама іншыя цыклы (напрыклад, [[цыкл Стырлінга]] і [[цыкл Эрыксана]]), у якіх зварачальнасць дасягаецца шляхам увядзення дадатковага цеплавога рэзервуара -— рэгенератара. Агульным (г. зн. адзначаныя цыклы прыватны выпадак) для ўсіх гэтых цыклаў з рэгенерацыяй з'яўляеццаз’яўляецца [[цыкл Рейтлінгера]]. Можна паказаць (гл. артыкул [[Цыкл Карно]]), што зварачальныя цыклы валодаюць найбольшай эфектыўнасцю.