Конрад II (кароль Італіі): Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
|||
Радок 24:
| папярэднік_3 = [[Готфрыд III, герцаг Ніжняй Латарынгіі|Готфрыд III]]
| пераемнік_3 = [[Готфрыд Бульёнскі|Готфрыд V]]
| дата нараджэння =
| месца нараджэння =
| дата смерці =
| месца смерці =
| дынастыя =
| пахаваны =
| бацька =
| маці =
| веравызнанне =
| жонка =
| дзеці =
| Commons = Conrad II of Italy
}}
'''Конрад II''' (ням.: Konrad; [[12 лютага]] [[1074]], Герсфельдскае абацтва, [[Германія]]
== Біяграфія ==
Радок 43 ⟶ 44:
Конрад нарадзіўся [[12 лютага]] [[1074]] года ў Герсфельдскім абацтве і быў другім сынам імператара [[Свяшчэнная Рымская імперыя|Свяшчэннай Рымскай імперыі]] [[Генрых IV, імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі|Генрыха IV]] і яго жонкі [[Берта Савойская|Берты Савойскай]]. Старэйшы брат Конрада Генрых нарадзіўся ў жніўні [[1071]] года, і ў гэтым жа месяцы памёр. У [[1076]] годзе ён стаў [[Спіс кіраўнікоў Латарынгіі|герцагам Ніжняй Латарынгіі]] і маркграфам [[Турын]]скім. У гэтым жа годзе ён суправаджаў свайго бацьку на шляху ў [[Каноса|Каносу]]. Конрада даручылі клопату [[мілан]]скага архібіскупа Тэадальда. У [[1087]] годзе Конрад быў выбраны [[Рымскі кароль|каралём Германіі]] і быў каранаваны 30 мая ў [[Ахен]]е, стаўшы афіцыйным спадчыннікам свайго бацькі. У [[1093]] годзе ён быў каранаваны [[Кароль Італіі|каралём Італіі]] ў [[Мілан]]е архібіскупам Ансельмам III. Паводле міланскага гісторыка Ландульфа Луніёра ён быў таксама каранаваны ў [[Монца|Монцы]], дзе захоўвалася [[Жалезная карона]].
Пад уплывам маркізы [[Мацільда Тасканская|Мацільды Тасканскай]] і яго мачахі [[Еўпраксія-Адэльгейда|Еўпраксіі Усеваладаўны]], дачкі [[Вялікія князі Кіеўскія|кіеўскага князя]] [[Усевалад Яраславіч|Усевалада Яраславіча]], Конрад у [[1093]] годзе далучыўся да Папскага лагера, які стаяў супраць імператара Генрыха IV, такім чынам стаўшы ворагам свайго бацькі. У [[1095]] годзе на парадзе горада [[П'ячэнца]] ён пацвердзіў абвінавачванні Еўпраксіі, у якіх яна сцвярджала, што Генрых уваходзіў у секту [[Нікалаіты|нікалаітаў]], удзельнічаў у іх оргіях і прапанаваў яму яе займець. Неўзабаве пасля гэтага ў [[Крэмона|Крэмоне]] Конрад пакляўся быць лаяльным да [[Рымскі Папа|Рымскага Папы]] [[Урбан II|Урбана II]], стаўшы стратарам Папы, гэта значыць стаў вадзіць пад аброці папскага каня, што
Яго бацька прарэагаваў на гэтыя падзеі такім чынам, што абвясціў у [[Майнц]]е сваім спадчыннікам малодшага сына [[Генрых V, імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі|
{{зноскі}}
Радок 73 ⟶ 74:
{{Бібліяінфармацыя}}
[[Катэгорыя:Каралі германскія]]
[[Катэгорыя:Каралі італьянскія]]
| |||