Сіла (дзяржава): Розніца паміж версіямі

'''Сі́ла'''{{sfn|БелЭн|2002}} ({{lang-ko|신라}}, {{IPA|[ɕilːa]}}) — адна з трох першапачатковых карэйскіх дзяржаў ([[Кагуро]], [[Пэкчэ]] і Сіла) у 1I ст. да н.э. — 7VII ст. н.э., у 7—9VII—IX ст. першая агульнакарэйская дзяржава.

Спачатку займала паўднёвы захад [[Карэйскі паўвостраў|Карэйскага паўвострава]]. Паводле летапісных паказанняў, заснавана ў [[57 да н.э.]], хаця першыя звесткі пра Сіла адносяцца да 3III ст., калі яна ўяўляла саюз паўночна-заходніх карэйскіх плямён. Як дзяржава аформілася да пач.пачатка 6VI стстагоддзя. У 503 г.годзе правіцель (марыпкан) Чыджын (500—514) прыняў тытул цара (вана), а дзяржава — назву Сіла.

Сіла фарміравалася пад моцным уплывам кітайскай культуры і [[канфуцыянства]]. У 6VI ст.стагоддзі дзяржаўнай рэлігіяй стаў [[будызм]]. Сумесна з войскамі кітайскай [[дынастыя Тан|дынастыі Тан]] Сіла ў 660 г.годзе разбіла [[Пэкчэ]], у 668 г. — [[Кагуро]], потым выгнала з [[Карэя|Карэі]] былых саюзнікаў — кітайцаў.

У 8VII — пачатку 9IX ст.стагоддзя уў час росквіту Сілы як агульнакарэйскай дзяржавы сфарміравалася [[карэйцы|карэйская народнасць]].

З сярэдзіны 9IX ст.стагоддзя Сіла пачала занепадаць і ў канцы 9IX ст.стагоддзя распалася на асобныя дзяржавы.