Міхал Цяцерскі: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
афармленне
Тэг: Спасылкі на старонкі неадназначнасцяў
 
Радок 1:
{{цёзкі2|Цяцерскі}}
{{Пісьменнік}}
| Імя =
| Арыгінал імя =
| Фота =
| Шырыня =
| Подпіс =
| Герб =
| Шырыня герба =
| Подпіс герба =
| Імя пры нараджэнні =
| Псеўданімы =
| Дата нараджэння =
| Месца нараджэння =
| Дата смерці =
| Месца смерці =
| Грамадзянства =
| Род =
| Бацька =
| Маці =
| Жонка =
| Муж =
| Дзеці =
| Род дзейнасці =
| Гады актыўнасці =
| Кірунак =
| Жанр =
| Дэбют =
| Мова твораў =
| Прэміі =
| Узнагароды =
| Сайт =
| Вікікрыніцы =
}}
'''Міхал Цяцерскі''' (? — {{ДС|12|09|1797}}) — беларускі і польскі драматург і педагог, манах-дамініканін.
 
== Біяграфія ==
Паходжанне Міхала Цяцерскага дакладна невядомае. Некаторыя даследчыкі лічаць яго братам віленскага дамініканскага прыёра [[Фаўстын Цяцерскі|Фаўстына Цяцерскага]] і, у такім разе, сынам Яна Цяцерскага з [[Вармія|Варміі]], але яўных звестак у метрыках аб гэтым няма.<ref>„Byłbym«Byłbym najniespokojniejszym, gdybym ufności nie pokładał w nieprzebranej Najwyższej Opatrzności” –Opatrzności» — rekonstrukcja biografii Faustyna Ciecierskiego, s. 520 // Dominikanie na ziemiach polskich w XVIII i XIX wieku. Zbiór studiów, red. M. Miławicki, A. Markiewicz, Kraków 2009, s. 519–562519—562.</ref>
 
Міхал Цяцерскі ўступіў у дамініканскі ордэн у 1773, а ў 1779 быў пасвечаны на ксяндза.<ref name="rs2018">А.  Ф.  Брыль. Звесткі пра Каятана Марашэўскага, Міхала Цяцерскага і Ігнацыя Юрэвіча ў дакументах Дамініканскага ордэна // Роднае Слова, 4/2018. С. 3–43-4.</ref> Выкладаў рыторыку ў [[Забельскі дамініканскі калегіум|Забельскім дамініканскім калегіуме]] (цяпер [[Верхнядзвінскі раён]], [[Віцебская вобласць]]), дзе разам з [[Каятан Марашэўскі|Каятанам Марашэўскім]] і [[Ігнацы Юрэвіч|Ігнацыям Юрэвічам]] пісаў п'есып’есы для пастаноўкі навучэнцамі. З [[1788]] быў некаторы час прэфектам забельскай школы.<ref name="rs2018"/>
 
Перарабіў камедыю [[Мальер]]а «Лекар паняволі» («Доктар па прымусу», [[1787]] г.); увёў туды вобразы з якімі нагадваюць традыцыйныя беларускія інтэрмедыі, мальераўскі сюжэт напоўніў беларускім мясцовым каларытам. Трагедыі «Сапар» ([[1788]] г.), «Фемістокл» ([[1790]] г., абедзве на польскай мове) напісаны на сюжэты з антычнай гісторыі ў адпаведнасці з эстэтыкай класіцызму. Камедыі «Шлюб, пастаўлены дагары нагамі штучкамі арлекіна» і «Камедыя» (абедзве 1790—91 г., на польскай мове) выкрываюць маральныя заганы беларускага феадальнага грамадства. Аўтар лібрэта оперы «Апалон-заканадаўца, або Рэфармаваны Парнас» ([[1789]] г.) і, як лічаць, арацыі «Пчолы» ([[1790]] г., абедзве на польскай мове), якія ставіліся ў тэатры, падручніка па рыторыцы (на лацінскай мове, рукапіс у бібліятэцы Вільнюскага ўніверсітэта).