Аляксандр Львовіч Раманаў: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Rescuing 2 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8.6
Няма тлумачэння праўкі
Радок 1:
{{асоба}}
{{Цёзкі2|Раманаў}}
'''Аляксандр Львовіч Раманаў''' (1949 – 20051949—2005) — гродзенскі [[журналіст]], удзельнік выступлення супраць [[увод войскаў СССР у Чэхаславакію|увода войскаў СССР]] у [[Чэхаславакія|Чэхаславакію]], [[Палітычныя зняволеныя|палітычны зняволены]] ў БССР.
 
== Біяграфія ==
Нарадзіўся 12 верасня 1949 года ў [[Горад Гродна|Гродне]] ў сям’і ваеннаслужачага. Бацька загінуў у 1951 годзе ў [[Аўстрыя|Аўстрыі]]. Выхоўвалі Аляксандра маці Надзея Віктараўна (працавала аграномам) і бабуля Настасся Мікалаеўна. Пражыў усё жыццё (за выняткам гадоў зняволення) у Гродне. З 1978 жыў у драўляным доме на вуліцы Льва Талстога.
 
У 1966 годзе паступіў у [[Гродзенскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Янкі Купалы|Гродзенскі педагагічны інстытут]] на [[хіміка-біялагічны факультэт ГрДУ|хіміка-біялагічны факультэт]].
Нарадзіўся 12 верасня 1949 года ў [[Горад Гродна|Гродне]] ў сям’і ваеннаслужачага. Бацька загінуў у 1951 годзе ў [[Аўстрыя|Аўстрыі]]. Выхоўвалі Аляксандра маці Надзея Віктараўна (працавала аграномам) і бабуля Настасся Мікалаеўна. Пражыў усё жыццё (за выняткам гадоў зняволення) у Гродне. З 1978 жыў у драўляным доме на вуліцы Льва Талстога.
 
Увосень 1968 года разам з сябрам Сяргеем Каленчанкам на знак пратэсту супраць уводу войскаў СССР у Чэхаславакію размаляваў інстытуцкую галерэю партрэтаў членаў [[Палітбюро ЦК КПСС|Палітбюро]] сімваламі [[Пражская вясна|Пражскай вясны]]. Абое былі арыштаваныя [[КДБ]] і ў 1969 годзе асуджаныя да зняволення: Раманаў — на 4 гады, Каленчанка — на 3 гады. Акцыю студэнтаў КДБ і партыйныя органы Гродна выкарысталі як нагоду для запалохвання і пераследу [[Васіль Уладзіміравіч Быкаў|Васіля Быкава]], [[Аляксей Нічыпаравіч Карпюк|Аляксея Карпюка]] і [[Барыс Клейн|Барыса КлейнаКлейн]]а<ref>Карпюк, Аляксей. Развітанне з ілюзіямі: Эсэ, апавяданні, дзённікі. Гародня–WrocławГародня-Wrocław, 2008. С. 161, 167.</ref>.
У 1966 годзе паступіў у [[Гродзенскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Янкі Купалы|Гродзенскі педагагічны інстытут]] на хіміка-біялагічны факультэт.
 
Увосень 1968 года разам з сябрам Сяргеем Каленчанкам на знак пратэсту супраць уводу войскаў СССР у Чэхаславакію размаляваў інстытуцкую галерэю партрэтаў членаў [[Палітбюро ЦК КПСС|Палітбюро]] сімваламі [[Пражская вясна|Пражскай вясны]]. Абое былі арыштаваныя [[КДБ]] і ў 1969 годзе асуджаныя да зняволення: Раманаў – на 4 гады, Каленчанка – на 3 гады. Акцыю студэнтаў КДБ і партыйныя органы Гродна выкарысталі як нагоду для запалохвання і пераследу [[Васіль Уладзіміравіч Быкаў|Васіля Быкава]], [[Аляксей Нічыпаравіч Карпюк|Аляксея Карпюка]] і Барыса Клейна<ref>Карпюк, Аляксей. Развітанне з ілюзіямі: Эсэ, апавяданні, дзённікі. Гародня–Wrocław, 2008. С. 161, 167.</ref>.
 
Тэрмін адбываў у адной з аршанскіх зон. Пасля выхаду са зняволення працаваў грузчыкам, наладчыкам, на іншых падобных працах. Адначасова арганізаваў дома багемны салон, дзе збіраліся Сяргей Каленчанка, шахматыст [[Яўген Мікалаевіч Рубан|Яўген Рубан]] (чэмпіён Ленінграда 1966 года і пераможца чэмпіянату БССР 1975 года, на якім граў па-за конкурсам) ды іншыя сябры Раманава, якія ў СССР мелі мала перспектыў, але пры гэтым былі таленавітымі і рознабаковымі людзьмі.
 
У гады перабудовы стаў супрацоўнічаць з газетай «[[Перспектива]]» як карэспандэнт і рэдактар. У далейшым жыў з журналісцкай, рэдактарскай і літаратурнай працы.
Пісаў літаратурныя творы, у 1984 годзе выпусціў у самвыдаце кнігу гумарыстычных апавяданняў “Пролетарии«Пролетарии духа”духа».
 
Напісаў кнігу ўспамінаў, мноства апавяданняў і артыкулаў. У сталым узросце захапіўся паэзіяй, яго вершы і пераклады з іншых моў у перабудоўныя гады друкаваліся ў часопісе “Маладосць”«[[Маладосць (часопіс)|Маладосць]]», газетах “ЛіМ”«[[Літаратура і мастацтва (газета)|ЛіМ]]» і “Чырвоная«[[Чырвоная змена”змена]]», калектыўных зборніках (частка вершаў апублікаваная пад імем ''Юрыя Кісялеўскага''). Пісаў на рускай[[руская|руска]]й і беларускай[[беларуская|беларуска]]й мовах.
 
У 1991-19921991—1992 гадах на старонках газеты “Перспектива”«Перспектива» ад імя рэдакцыі выступіў за роўнасць правоў гомасэксуалаў з іншымі грамадзянамі: “По«По нашему мнению, общество не может быть демократическим и правовым, если оно будет признавать лишь интересы большинства  — национального, культурного, сексуального и т. д. С другой стороны, защита прав и интересов меньшинств  — фундамент цивилизации, требование справедливости, независимо от того, нравится это кому-то или не нравится”нравится» (19 кастрычніка 1991 года).<ref>Валодзін, Уладзімір. [http://novychas.by/hramadstva/ruzovaje_retra Ружовае рэтра] // Новы час. 2016. 8 студзеня. С. 5.</ref>
 
Памёр ад інсульта[[інсульт|інсульту]] 15 кастрычніка 2005 года.
 
{{зноскі}}
Радок 28 ⟶ 27:
 
== Спасылкі ==
* Камягін, Юрый. [http://www.t-styl.info/by/108/politics/7240/ Вольны дух “Самвыдату”«Самвыдату»] {{Архівавана|url=https://web.archive.org/web/20171122214527/http://www.t-styl.info/by/108/politics/7240/ |date=22 лістапада 2017 }} // Твой стыль (Гродна). 6 сакавіка 2012.
* Камягін, Юры. [http://www.t-styl.info/by/114/kulturystyka/9994/ Вершы, якія застаюцца пасля нас] {{Архівавана|url=https://web.archive.org/web/20170516081736/http://www.t-styl.info/by/114/kulturystyka/9994 |date=16 мая 2017 }} // Твой стыль (Гродна). 21 сакавiка 2013.
* Комягин, Юрий. [http://jurikan.livejournal.com/67505.html Как два гродненца протестовали против ввода советских войск в Чехословакию].