'''Ях’я Мухамед Хамід-ад-дзін''' ([[1869]] – [[17 лютага]] [[1948]]) – дзяржаўны дзеяч ЙеменаЕмена. У [[1904]] г. был абраны імамам секты [[Зейдзіты|зейдзітаў]] і ўзначаліў паўстанне йеменскіхеменскіх зейдзітскіхзейдзіцкіх плямен супрпацьсупраць панавання [[Асманская імперыя|Асманскай імперыі]]. У [[1911]] г. заключыл з турэцкім султанам пагадненне, па якому раён зедзіцкіх плямен атрымаў унутраную аўтаномію. Пасля распаду [[Асманская імперыя|Асманскай імперыі]] ў [[1918]] г., Ях’я прыняў тытул караля Йемена. Аб'яднал разрозненныя йеменскія плямёны ў рамках адзінага Йеменскага мутавакілійскага каралеўства. [[1 лістапада]] [[1928]] г. заключыл з [[СССР]] дагавор аб сяброўстве і гандлі (т.зв. «Дагавор ў Сана»). Прытрымваючыся антызаходніх пазіцый у знешняй палітыцы, праводзіў у краіне курс на захаванне і ўмацаванне рэакцыйнага дыктатарскага рэжыму. З мэтай перашкодзіць заходняй экспансіі і закансерваваць існуючыя сацыяльна-эканамічныя адносіны праводзіў палітыку самаізаляцыі ЙеменаЕмена. Забіты ў выніку змовы.
