Заслаўе: Розніца паміж версіямі

Упершыню згадваецца пад 1127 у сувязі з паходам выл. кн. кіеўскага Мсціслава Уладзіміравіча на Полацкую зямлю. З канца 13 ст. у складзе [[ВКЛ]]. З 1345 уладанне [[Яўнут Гедзімінавіч|Яўнута Гедзімінавіча]], нашчадкі якога зваліся князямі Заслаўскімі. У 1433 спалены войскамі [[Свідрыгайла|Свідрыгайлы]]. Належаў Глябовічам, Сапегам, Пшездзецкім. У 16 ст. была адктырая друкарня, у якой выдадзеная Біблія [[С. Будны|С. Буднага]] (1574). З 1569 у складзе Менскага павета. У 11—18 ст. існаваў [[Заслаўскі замак]]. У 1676 (па іншых звестках, з 1684) К. Я. Сапега і яго жонка Крысціна заснавалі ў мястэчку дамініканскі кляштар. У 17—18 ст. цэнтр Заслаўскага графства. [[15 красавіка]] [[1906]] расейскаярасійская паліцыя разкрылараскрыла ў Заслаўі падпольную польскую школу, ў якой Антаніна Войзбун навучала польскай мовы 25 дзецей узросту 8–178-17 гадоў. Настаўніца была пакаранай штрафам 50 рублёў з магчымасьцю замены на 15 дзёнь арышту.<ref>Dariusz Tarasiuk: Między nadzieją a niepokojem. Działalność społeczno-kulturalna i polityczna Polaków na wschodniej Białorusi w latach 1905–19181905—1918. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 32. ISBN 978-83-227-2629-7</ref>. У 1919—1920 гады 1919-1920 пад часовай польскай адміністрацыяй, адміністрацыйны цэнтар Гміныгміны Заслаўе ў МеннскімМенскім павеце Менскай акругі ГрамадзкайГрамадскай управы ЎсходніхУсходніх земляў. У 1924—1959 цэнтр раёна. З 1985 — горад.

* Гісторыка-культурны музей-запаведнік "«Заслаўе"» (дырэктар [[Мікалай Міхайлавіч Паграноўскі|М. М. Паграноўскі]]).