Пажыральнікі смерці

Пажыральнікі смерці (англ. Death Eaters) — у серыі раманаў Дж. К. Роўлінг пра Гары Потэра арганізацыя цёмных чараўнікоў, створаная Валдэмортам.

Дзейнасць правіць

Гэтую арганізацыю яшчэ ў 1950-х гг. стварыў цёмны чараўнік Валдэморт (раней Том Рэдл). У яе ўваходзілі цёмныя чараўнікі, у асноўным з факультэта Слізерын школы чараўніцтва Хогвартс, у тым ліку яго былыя аднакурснікі на чале са свёкрам Белатрысы Лестрэйндж. Валдэморт быў беспярэчным аўтарытэтам у арганізацыі, відавочным лідарам — менавіта ён аддаваў усе загады, прымаў рашэнні, жорстка кантраляваў усіх Пажыральнікаў смерці. Некаторых з іх ён ставіў вышэй за іншых, у прыватнасці, прызначаў камандаваць рознымі аперацыямі. Гэта Белатрыса Лестрэйндж, Люцыюс Малфай, а таксама Северус Снэйп, хоць той быў шпіёнам сярод Пажыральнікаў смерці ад галоўных ворагаў арганізацыі — Ордэна Фенікса (Валдэморт лічыў, што ўсё якраз наадварот). Штаб-кватэрай у Другой вайне з’яўляецца асабняк сям’і Малфаеў, двое з якіх (Люцыюс і Драка) былі Пажыральнікамі.

Пажыральнікі смерці змагаліся за ідэю чысціні крыві. Доўгі час яны трымалі ў страху ўсю магічную Вялікабрытанію. Аднак кіраўнік Хогвартса, чараўнік Альбус Дамблдор, і Ордэн Фенікса ў саюзе з цемраборцамі Міністэрства магіі з усіх сіл стрымлівалі іх атакі. З падачы Бартэміуса Краўча-старэйшага прымаецца шэраг законаў, якія неймаверна пашырылі паўнамоцтвы цемраборцаў. У Азкабан часам адпраўляліся людзі, чыя віна не была даказаная. Гэта была адчайная барацьба, у якой чараўнікі звярталіся да любых магчымасцяў стрымаць бясчынствы Пажыральнікаў. У гэтую пару загінула шмат моцных чараўнікоў, якія змагаліся супраць Валдэморта. Пасля знікнення Цёмнага Лорда большасць Пажыральнікаў зрабілі выгляд, што адракліся ад свайго правадыра. Яны здолелі пераканаць Візенгамот, што былі пад уздзеяннем замовы Імперыус і не маглі адказваць за свае дзеянні.

У часы паўсюднага тэрору Пажыральнікаў смерці шырока выкарыстоўваліся Недаравальныя заклінанні: Авада Кедаўра, Круцыятус і Імперыус, прымяненне якіх да чалавека караецца пажыццёвым зняволеннем у Азкабане — турме чараўнікоў.

Пажыральнікі смерці былі ініцыятарамі Першай і Другой вайны ў Брытаніі і прайгралі, хоць нанеслі вялікую шкоду свету маглаў. У гэтай вайне загінула шмат цёмных і светлых чараўнікоў. Першая вайна скончылася пасля таго, як лідар Пажыральнікаў смерці — лорд Валдэморт — пазбавіўся свайго цела і быў вымушаны на час схавацца. Астатнія Пажыральнікі смерці былі вымушана падзелены на тры групы: забітыя, пасаджаныя пажыццёва ў Азкабан і тыя, хто пазбег пакарання. Апошнія заяўлялі, што Валдэморт прымусіў іх быць сваімі слугамі. Другая вайна пачалася тады, калі Валдэморт ізноў здабыў цела. Ён зноў сабраў Пажыральнікаў смерці (у тым ліку зладзіў масавыя ўцёкі з Азкабана). Пажыральнікі смерці здолелі ўсталяваць кантроль над Міністэрствам магіі, аднак яны пацярпелі паразу ў бітве за школу Хогвартс, падчас якой некаторыя з іх былі забітыя, у тым ліку і Валдэморт. Пасля гэтага арганізацыя канчаткова спыніла сваё існаванне.

Чорная пазнака правіць

 
Чорная пазнака

Чорная пазнака — магічная адзнака лорда Валдэморта. Блізкія да Цёмнага Лорда Пажыральнікі смерці маюць такі знак на ўнутранай частцы перадплечча левай рукі; ён служыць як для пазнавання імі адзін аднаго (Цёмны Лорд ставіць гэтую пазнаку асабіста), так і для сувязі паміж Пажыральнікамі і самім Валдэмортам. Пры дакрананні чароўнай палачкай да цёмнай пазнакі на руцэ аднаго з іх усе астатнія адчуваюць на аналагічным месцы пякоту, гэта служыць знакам.

Чорную пазнаку можна стварыць таксама і ў паветры, яна будзе вісець там дастаткова доўга як воблака дыму пэўнай формы. У гады першага прыходу Валдэморта такія пазнакі Пажыральнікі вешалі над дамамі забітых чараўнікоў. Таму ў свеце чараўнікоў Пазнака выклікае амаль такі ж жах, як і сам Валдэморт. Гэтым тлумачыцца паніка, якая ахапіла заўзятараў на фінале Сусветнага кубка па квідычу ў 1994 годзе, калі пасля матча ў небе з’явілася Чорная пазнака, і паспешнасць, з якой Дамблдор вярнуўся ў Хогвартс, убачыўшы Пазнаку над вежай астраноміі замка.

Чорная пазнака выглядае як чэрап са змяёй, выпаўзаючай з рота. Магчыма, гэта сімвалізуе сувязь Валдэморта з Салазарам Слізерынам, паколькі васіліск вельмі падобным чынам выпаўзаў з рота статуі заснавальніка факультэта Слізерын ў Таемным пакоі.

Неактыўная пазнака размяшчаецца як бледная метка на ўнутранай частцы левага перадплечча, у актыўным стане цёмна-чорная. Пасля актывацыі тухне на працягу некалькіх гадзін і становіцца зноў бледнай.

Звычайна Пажыральнікі пакідалі цёмную пазнаку як подпіс пасля забойства. Пазнака выклікаецца замовай «Марсмордрэ», і з’яўляецца такая ж пазнака, але значна большых памераў, чым на руцэ.

У 3-й серыі 8-га сезона тэлесерыяла «Доктар Хаўс» герой Х’ю Лоры практычна ўсю серыю ходзіць у футболцы з выявай Чорнай пазнакі.

Лозунг правіць

У сёмай кнізе, «Гары Потэр і Дары Смерці», Гары чытае на магіле сваіх бацькоў у Годрыкавай западзіне наступнае:

Джэймс Потэр, 27 сакавіка 1960 года — 31 кастрычніка 1981 года Лілі Потэр, 30 студзеня 1960 года — 31 кастрычніка 1981 года Апошні ж вораг вынішчыцца — смерць. Гары чытаў павольна <…> Апошнія словы ён вымавіў услых. — «Апошні ж вораг вынішчыцца — смерць»... — Жудасная думка раптам абдала яго холадам. — Гэта ж лозунг Пажыральнікаў смерці!

У той жа час выраз «Апошні ж вораг вынішчыцца — смерць» з’яўляецца цытатай з Бібліі[1]. Па словах аўтара, Дж. Роўлінг, у гэтай фразе і крыецца адна з галоўных думак, якая падводзіць вынік усяму, што сказана ў сямі кнігах[2]. Пасля наведвання Годрыкавай западзіны Герміёна тлумачыць Гары значэнне гэтай цытаты — «жыццё не заканчваецца са смерцю, яно ёсць і пасля смерці».

Зноскі

  1. 1 Кар. 15:26.
  2. Гарри Поттер и Дары Смерти(недаступная спасылка)