Антаганізм (мікрабіялогія)
Антаганізм мікраарганізмаў — тып несімбіятычных узаемаадносін мікраарганізмаў, пры якім адзін штам цалкам душыць або запавольвае рост іншага. Можа назірацца як у натуральных умовах, так і ў штучных (лабараторных). Мікраарганізмы-антаганісты могуць ставіцца да любых таксанамічных груп[1][2]. Як правіла антаганізм узнікае пры выдзяленні мікраарганізмамі хімічных рэчываў з антыбіятычнымі ўласцівасцямі, якія душаць рост і жыццядзейнасць іншых мікраарганізмаў. Пры гэтым мікраарганізм, які вылучае хімічнае рэчыва, атрымлівае канкурэнтную перавагу[2]. Магчымыя і іншыя механізмы[1]. Антаганізм мікраарганізмаў шырока распаўсюджаны ў глебе, дзе адбываецца пастаянная канкурэнцыя за месца і пажыўныя рэчывы[2]. З'ява ўпершыню апісана Л. Пастэрам ў 1877 годзе[3].
Прыклады правіць
- падаўленне чумной палачкі сінегнойнай палачкай;
- прыгнёт росту дрожджаў актынаміцэтамі, якія ўтвараюць ністацін[3].
Выкарыстанне правіць
- у вытворчасці антыбіётыкаў;
- у сельскай гаспадарцы для павышэння ўрадлівасці глеб і барацьбы з патагеннымі арганізмамі;
- у харчовай прамысловасці.
Гл. таксама правіць
Зноскі
- ↑ а б Антагонизм // Биологический энциклопедический словарь / глав. ред. М. С. Гиляров. — М.: Советская энциклопедия, 1986. — С. 28.
- ↑ а б в Talaro, Kathleen P. FOUNDATIONS IN MICROBIOLOGY. — 8 ed.. — McGraw-Hill, 2012. — С. 205-206. — ISBN 978-0-07-337529-8.
- ↑ а б Большая советская энциклопедия. — М.: Советская энциклопедия., 1969—1978..