Антракноз фасолі
Антракноз фасолі — грыбковае захворванне раслін, выкліканае відам калетотрых Ліндэмута (Colletotrichum lindemuthianum). Належыць да групы антракнозаў[1].
Апісанне правіць
Захворванне шырока распаўсюджана ў свеце, асабліва ў рэгіёнах з умераным кліматам. З’яўляецца на розных відах фасолі. А інфекцыі памяншаецца памер насенін і ўраджайнасць. Шкода, нанесеная раслінам залежыць ад умоў надвор’я і выбраных сартоў. У асабліва спрыяльных умовах ураджайнасць можа знізіцца на некалькі дзясяткаў працэнтаў[2].
Сімптомы правіць
Іржава-карычневыя абескаляроўванні з’яўляюцца па жылках лісця і прылеглых тканках. Падобныя поласы страты колеру таксама з’яўляюцца на хвосціках і сцеблах. На струках яны маюць выгляд авальных, увагнутых плям з чырвона-карычневай аблямоўкай. Узбуджальнік таксама распаўсюджваецца на насенінах. Падобныя плямы з’яўляюцца на іх, як на струках. З невялікай інтэнсіўнасцю захворвання плямы на насенні жоўтыя або нябачныя. У сярэдзіне плям на струках, лісці і сцеблах развіваюцца дробныя бэжавыя выступы. Гэта ацэрвулюсы, якія вытвараюць канідыяльныя споры[2].
Калі заражанае насенне выкарыстоўваецца для пасеву, узбуджальнік атакуе сеянцы, якія растуць з яго. Яны становяцца бурымі і адміраюць неўзабаве пасля прарастання, альбо хварэюць — на ніжняй частцы сцябла і семядолі з’яўляецца гангрэна . Мае форму карычневых, увагнутых плям, акружаных цёмна-карычневай аблямоўкай[2].
Эпідэміялогія правіць
Патагены зімуюць пераважна ў заражаным насенні, а ў невялікай ступені і на астатніх раслінных рэштках фасолі. Яны з’яўляюцца крыніцай першаснай інфекцыяй. Хвароба таксама распаўсюджваецца пры дапамозе канідыяльных спор, якія ўтвараюцца ў ацервулюсах. Яны распаўсюджваюцца кроплямі вады падчас дажджу або ападкаў і з’яўляюцца крыніцай другаснай інфекцыі. Маладыя часткі расліны больш схільныя да заражэння. Захворванню спрыяе высокая вільготнасць і тэмпература; аптымальным для развіцця хваробы з’яўляецца каля 20 °C, але хвароба развіваецца пры тэмпературах ад 13 да 26 °C.
Меры аховы правіць
Меры прадухілення захворвання і барацьбы з ім[2]:
- вырошчванне ўстойлівых сартоў фасолі,
- правільны севазварот. Перапынкі пры вырошчванні бабовых на адным полі павінны складаць не менш за 4 гады,
- заворванне бабовых рэшткаў, якія застаюцца на полі,
- пратраўка насення. Для гэтага можна выкарыстоўваць дытыякарбаматавыя (манкацэб) ці бензімідазолавыя (карбендазім) фунгіцыды або біяпрэпараты (напрыклад, грэйпфрутавы сок),
- пры неабходнасці апырскванне раслін біяпрэпаратамі або фунгіцыдамі.
Зноскі
- ↑ Meudec Gerard, Prat Jean-Yves, Retournard Denis. Choroby i szkodniki warzyw. — Warszawa. — ISBN 83-7175-543-0.
- ↑ а б в г red.: Selim Kryczyński i Zbigniew Weber. Fitopatologia. Tom 2. Choroby roślin uprawnych. — Poznań, 2011. — С. 290,291. — ISBN 978-83-09-01077-7.