Арбітальны апарат
Арбітальны апарат — гэта беспілотны касмічны апарат для даследавання планеты або іншага нябеснага цела з арбіты вакол гэтага цела.
Прызначэнне правіць
Арбітальныя апараты пры дапамозе дыстанцыйных метадаў (аптычных, радыёфізічных і г.д.) могуць даследаваць значную частку планеты (тады як пасадачныя модулі і планетаходы атрымліваюць больш падрабязныя дадзеныя аб атмасферы і паверхні, але толькі ў раёне месца пасадкі). Найлепшым з’яўляецца выкарыстанне арбітальнага апарата ў спалучэнні са спускальным. У такім выпадку сабраныя імі дадзеныя дапаўняюць адзін адное[1].
Спіс арбітальных апаратаў правіць
Паспяхова працавалі (ці працуюць) арбітальныя апараты, у адпаведнасці з аб’ектамі іх вывучэння (у парадку запуску):
Астэроіды правіць
NEAR Shoemaker
Запушчаны NASA у 1996 годзе да астэроід Эрас. Стаў першым штучным спадарожнікам астэроіда і першым апаратам, які здзейсніў пасадку на астэроід. Па шляху да Эраса даследаваў астэроід Мацільда. Працаваў да 28 лютага 2000 года.
Хаябуса
Апарат Японскага агенцтва аэракасмічных даследаванняў (JAXA). Запушчаны ў 2003 гаду для вывучэння астэроіда Ітакава і дастаўкі ўзораў яго грунта на Зямлю. Нягледзячы на шэраг праблем, узяцце грунту адбылося і 13 чэрвеня 2010 года апарат увайшоў у атмасферу Зямлі і скінуў спускамую капсулу.
Венера правіць
- «Венера-9» і «Венера-10»
- «Піянер-Венера-2»
- «Венера-15»
- «Венера-16»
- «Магелан»
- «Венера-экспрэс»
Марс правіць
- «Марынер-9»
- «Марс-2»
- «Марс-3»
- «Марс-5»
- «Вікінг-1»
- «Вікінг-2»
- «Фобас-2»
- «Марс Глобал Сервеер»
- «Марс Адысей»
- «Марс-экспрэс»
- «Mars Reconnaissance Orbiter»
- «Mars Science Orbiter»
Меркурый правіць
- «MESSENGER»
Месяц правіць
- «Месяц-10»
- «Эксплорэр-33»
- «Lunar Orbiter-1»
- «Месяц-11»
- «Месяц-12»
- «Lunar Orbiter-2»
- «Lunar Orbiter-3»
- «Lunar Orbiter-4»
- «Эксплорэр-35»
- «Lunar Orbiter-5»
- «Месяц-14»
- «Месяц-19»
- «Эксплорэр-49»
- «Месяц-22»
- «Hiten»
- «Clementine»
- «Lunar Prospector»
- «Смарт-1»
- «Кагуя»
- «Чан’э-1»
- «Чандраян-1»
Запушчаны 22 кастрычніка 2008 года з індыйскай стартавай пляцоўкі Шрыхарыкота. 12 лістапада 2008 года выведзены на разліковую калямесяцавую арбіту. Сярод задач — пошук карысных выкапняў і запасаў лёду ў палярных рэгіёнах Месяца, а таксама складанне трохмернай карты паверхні[2].
- «Lunar Reconnaissance Orbiter»
Запуск адбыўся 19 чэрвеня 2009 года. 23 чэрвеня 2009 г. апарат выйшаў на месяцавую арбіту. Плануемы тэрмін асноўнай місіі — 1 год, дадатковай — да 5 гадоў. У задачы апарата ўваходзіць[3]:
- вывучэнне месяцавай глабальнай тапаграфіі;
- вымярэнне радыяцыі на месяцавай арбіце;
- вывучэнне месяцавых палярных рэгіёнаў, што ўключае ў сябе пошук пакладаў вадзянога лёду і даследаванне параметраў асветленасці;
- складанне звышдакладных карт з нанясеннем аб’ектаў не менш за 0,5 метра з мэтай знайсці лепшыя пасадкавыя пляцоўкі.
- «Lunar Crater Observation and Sensing Satellite».
Сатурн правіць
Сонца правіць
- «Піянер-5»
- «Піянер-6», −7, −8, −9
- «Геліёс I» і II
- «International Cometary Explorer»
- «Уліс»
- «WIND»
- «SOHO»
- «Genesis»
- «STEREO»
Юпітэр правіць
- «Галілеа»
Апарат быў запушчаны ў 1989 гаду і працаваў да 2003 года, правёўшы мноства даследаванняў Юпітэра і яго спадарожнікаў. Стаў адзіным апаратам, які выйшаў на арбіту Юпітэра, які вывучаў гэтую планету доўгі час і які скінуў ў яе атмасферу спускальны зонд.
Зноскі
- ↑ Бакулин П. И. Курс общей астрономии: учебник для студентов высших учебных заведений специальности «Астрономия» / П. И. Бакулин, Э. В. Кононович, В. И. Мороз. — Изд. 4-е, испр. и доп. — Москва: Наука, Главная редакция физико-математической литературы, 1977.
- ↑ Месяцавыя зонды Індыі
- ↑ Savage, Donald; Gretchen Cook-Anderson. NASA Selects Investigations for Lunar Reconnaissance Orbiter. NASA News (2004-12-22). Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2012. Праверана 18 снежня 2016.