Баі пад Горкамі

Баі пад Горкамі — шэраг узброеных сутыкненняў паміж беларускімі паўстанцамі і рэгулярнымі войскамі Расійскай імперыі, што адбыліся падчас паўстання 1863 года ў наваколлях вёскі Горкі.

Баі пад Горкамі
Асноўны канфлікт: Паўстанне ў Польшчы, Літве і Беларусі, 1863—1864
Дата	5 (17) мая — 13 (25) мая 1863 года
Месца	Горкі, Кобрынскі павет, Гродзенская губерня, Расійская імперыя
Вынік	Параза паўстанцаў
Праціўнікі
Беларускія паўстанцы Расійская імперыя
Камандуючыя
генерал Рамуальд Траўгут паручнік Пракоф'еў, палкоўнік Эрнберг, генерал-маёр Артур Эгер
Сілы бакоў
Польскія звесткі: Каля 200 чалавек Расійскія звесткі: Каля 400 чалавек Усяго зайдзейнічана 7 рот пяхоты (940 салдат), не меней 7 гармат, 40 казакоў
Страты
больш за 80 забітых і параненых больш за 50 палонных Польскія звесткі: больш за 70 забітых 30 параненых Расійскія звесткі: 14 забітых 77 параненых

Перадгісторыя

У канцы красавіка 1863 года ў наваколлях вёскі Горкі з’явіўся паўстанцкі атрад з Кобрына колькасцю ад 200 да 400 чалавек пад камандаваннем генерала Рамуальда Траўгута. Даведаўшыся пра гэта, рэгулярныя войскі Расіі вырашылі неадкладна дзейнічаць.

Бой 5 (17) мая 1863

Раніцай 5 (17) мая 1863 года ў раёне дамбы ў ваколіцах Горак з’явіўся першы атрад рэгулярных войскаў агульным лікам у адну роту пяхоты (120 чалавек) і 40 казакоў пад камандаваннем паручніка Пракоф’ева. Паўстанцам атрымалася зладзіць засаду на дамбе і атачыць рускія войскі. Падчас цяжкага бою тыя панеслі значныя страты ў 4 забітых і 20 параненых і былі змушаны паспешна адступіць за падмацаваннем.

Бой 9 (21) мая 1863

У сярэдзіне дня да месца дыслакацыі паўстанцкага атрада падышлі 2 роты пяхоты рэгулярных войскаў (240 салдат) пры трох гарматах пад камандаваннем палкоўніка Эрнберга. Падчас двухгадзіннага бою ў гушчы лесу рэгулярныя войскі страцілі 2 чалавек забітымі і 12 параненымі і былі змушаны зноў адступіць. Тым не менш, нягледзячы на перамогу, паўстанцам прыйшлося перанесці свой лагер глыбей у гушчар лесу.

Бой 13 (25) мая 1863

Нарэшце, досвіткам 13 (25) мая 1863 года паўстанцкі лагер у гушчары лесу быў атакаваны адразу з двух бакоў аб’яднанымі сіламі палкоўніка Эрнберга і генерал-маёра Артура Эгера, якія налічвалі 4 роты (480 салдат) пяхоты і не меней 4 гармат. Падчас цяжкага трохгадзіннага бою паўстанцы былі падзелены, частка з іх здолела прарвацца да рачной дамбы, аднак там яны былі акружаны і знішчаны або ўзяты ў палон. Другая частка разам з Траўгутам вырвалася з акружэння і была змушана паспешна адступіць. Вядома, што не меней 3 паўстанцаў прарваліся ў саму вёску, дзе былі схоплены самімі ж сялянамі і выдадзены рускім войскам за грашовую ўзнагароду. Вынікам трэцяга боесутыкнення стала поўнае знішчэнне мяцежнага атрада, які страціў больш за 70 чалавек забітымі і яшчэ каля 50 палоннымі, у тым ліку 20 вершнікаў. Рускія страты ў апошнім баі склалі: 3 забітых і 10 параненых. Тым не менш, сам Траўгут і купка паўстанцаў здолелі пазбегнуць плянення.