Венера на кукішках
Венера на кукішках, Венера прысела ці Афрадыта купаецца (Venus accroupie) — папулярны тып скульптуры эпохі элінізму. Багіня кахання адлюстроўваецца так, быццам бы яна прысела на ракавіну ці чарапаху і яе засталі падчас купання. Правай нагой яна кранаецца зямлі, а правай рукой — цягнецца да левага пляча, тым самым прыкрываючы галізну. Галава павернутая направа.
| ||
| Doidalsa[d] | ||
| Венера Лелі. 250-я да н.э. | ||
| Матэрыял | Мармур | |
|---|---|---|
| Памеры | 112 гл × см | |
| Брытанскі музей, Лондан | ||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | ||
Захавалася мноства варыянтаў гэтай кампазіцыі. Найбольш з іх знакаміты адносіцца да часоў Аўгуста. Напачатку XVII стагоддзя статуя знаходзілася ў мантуанскім зборы Ганзага, дзе яе замаляваў Рубенс. У 1628 годзе набыта Карлам I Сцюартам за нечуваную па тых часах суму. Пасля ёю валодаў мастак Пітэр Лелі. У наш час — уласнасць каралевы Англіі, выстаўлена ў Брытанскім музеі.
У палацца Фарнезэ ўвагу турыстаў прыцягвала скульптура Венеры, якая прыселай на кукішкі, побач якой знаходзіўся Амур. У наш час яна знаходзіцца ў экспазіцыі Нацыянальнага археалагічнага музея Неапаля. Падобная па кампазіцыі Венера была выяўлена археолагамі ў XIX стагоддзі ў прадмесце В’ена; пасля паступлення ў Луўр яе пільна вывучаў пры стварэнні «Купальшчыц» Сезан.
У XVI—XVII стст. статуі Венеры, якая сарамліва прыселай на кукішкі, на ўзор антычных выконвалі шматлікія выдатныя скульптары Італіі і Францыі. Некалькі варыянтаў выйшлі з майстэрні Джамбалоньі. Антуан Куазева ў 1686 годзе вылепіў «Венеру, якая прысела на чарапаху» для палаца Людовіка XIV Марлі.
Літаратура правіць
- Francis Haskell and Nicholas Penny. Taste and the Antique: The Lure of Classical Sculpture 1500—1900. Yale University Press, 1981.
- Beard, Mary and John Henderson, 2001. Classical Art: from Greece to Rome (Oxford University Press)
- Lullies, Reinhard, 1954. Die kauernde Aphrodite (Munich: Filser)
Спасылкі правіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Венера на кукішках