Воўк і сямёра казлянят
«Воўк і сямёра казлянят» (ням.: Der Wolf und die sieben jungen Geißlein) — казка братоў Грым, апублікаваная ў складзе цыкла казак у 1812—1815 годзе. Паводле сістэме класіфікацыі казачных сюжэтаў Аарнэ-Томпсана мае нумар 123[1] («Воўк і казляняты») і наступнае кароткае апісанне сюжэту: «у адсутнасць маці воўк з’ядае казлянят; малодшая казляня ратуецца і ўсё распавядае; каза распорвае ваўку жывот, адкуль выходзяць казляняты».
| Воўк і сямёра казлянят | |
|---|---|
| ням.: Der Wolf und die sieben jungen Geißlein | |
 Ілюстрацыя Артура Рэкхэма | |
| Жанр | казка |
| Аўтар | Браты Грым, Jacob Grimm[d] і Wilhelm Grimm[d] |
| Мова арыгінала | нямецкая |
| Дата першай публікацыі | 1812 |
| Апублікаваны ў | Казкі братоў Грым[d] |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.jpg)
Атрымала распаўсюджанне ў Расійскай імперыі ў XIX стагоддзі, увайшла ў вусную народную творчасць і з некаторым змяненнем у сюжэце атрымала статус «рускай народнай казкі»[2]. У такой якасці выдавалася ў Сыціна[3]. Вядома рускіх варыянтаў — 20, украінскіх — 4, беларускіх — 3[4].
Сюжэт
правіць
Маці-каза, адлучаючыся з дому, папярэджвае сваіх казлянят сцерагчыся ваўка, блукаючага непадалёк. Воўк, скарыстаўшыся зручным момантам, стукаецца да казлянят і спрабуе выдаць сябе за іх маці. Тыя ў адказ кажуць, што ў іх маці голас мяккі, а ў яго — грубы. Воўк з’ядае кавалак крэйды, каб змякчыць свой голас. Па іншай версіі, каваль выкоўвае ваўку новае — пявучае — горла. Аднак казляняты ўсё роўна не пускаюць яго: запатрабаваўшы прасунуць у шчыліну кончык пярэдняй лапы, яны заяўляюць, што ў іх маці поўсць белая, а не чорная, як у яго на лапах. Той ідзе на млын і пэцкае лапы ў муцэ. Цяпер казляняты ўпускаюць ваўка, які тут жа з’ядае іх усіх, акрамя самага маленькага, які схаваўся ў печы (у англійскай версіі казкі — у футляры гадзінніка).
Вярнуўшыся дадому, маці-каза бачыць разгром, учынены ваўком, і выратаванага самага маленькага казляня, якое распавядае ёй пра тое, што адбылося. Яна адпраўляецца за ваўком і знаходзіць яго, спячага з набітым страўнікам, у якім нешта корпаецца. Маці-каза распорвае ваўку жывот, адкуль з’яўляюцца жывымі і цэлымі шэсць казлянят, пасля чаго запаўняе жывот камянямі. На наступную раніцу каза, сустрэўшы ваўка, прапануе яму паспаборнічаць у скачках праз вогнішча. Той згаджаецца. Каза пераскоквае праз полымя, а воўк, абцяжараны камянямі, не можа— ён валіцца проста ў агонь і згарае. Яшчэ адзін варыянт фіналу: воўк, прачнуўшыся з камянямі ў страўніку, адчуў смагу, адправіўся да ракі напіцца, на беразе паслізнуўся, упаў у ваду, пад цяжарам камянёў адразу пайшоў на дно і патануў.
Экранізацыі
правіць- Воўк і сямёра казлянят (1957) — савецкі маляваны мультфільм Пятра Носава.
- Воўк і сямёра казлянят на новы лад (1975) — савецкі лялечны музычны мультфільм Леаніда Арыстава.
- Мама (1976) — савецка-румынска-французскі музычны фільм Элізабеты Бостан.
- Казляняты і воўк (1982) — албанскі маляваны мультфільм Нацыянальнага цэнтра кінематаграфіі Артура Даўці.
Зноскі
- ↑ D. L. Ashliman, The Grimm Brothers' Children’s and Household Tales Архіўная копія на Wayback Machine"
- ↑ Межова М. В. Интерпретация художественного текста: переводческий и лингвокультурологический аспекты Архівавана 13 мая 2019. // Журнал «Символ науки», 2015
- ↑ Волк и семеро козлят: Сказка для детей младшего возраста. С шестью раскрашенными картинками. — М.: Изд. т-ва И. Д. Сытина, 1918.
- ↑ Бараг Л. Г., Новиков Н. В. Примечания // Народные русские сказки А. Н. Афанасьева : В 3 т. Т. 1. — М.: Наука, 1984. — (Лит. памятники). — С. 449
Літаратура
правіць- «Волк и семеро козлят» // Сказочная энциклопедия / Составитель Наталия Будур. — М.: ОЛМА-ПРЕСС, 2005. — С. 82—83. — 608 с. — 5 000 экз. — ISBN 5-224-04818-4.
Спасылкі
правіць
|
Воўк і сямёра казлянят на Вікісховішчы |
|---|