Вітунічы

вёска ў Докшыцкім раёне Віцебскай вобласці Беларусі

Віту́нічы[1] (трансліт.: Vituničy, руск.: Витуничи) — вёска ў Докшыцкім раёне Віцебскай вобласці. Уваходзіць у склад Бярозкаўскага сельсавета.

Вёска
Вітунічы
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Першая згадка
Насельніцтва
  • 261 чал. (2009)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 2157
Паштовыя індэксы
211737
Аўтамабільны код
2
Вітунічы на карце Беларусі ±
Вітунічы (Беларусь)
Вітунічы
Вітунічы (Віцебская вобласць)
Вітунічы

Знаходзіцца за 22 км ад горада Докшыцы, за 230 км ад Віцебска.

Гістарычныя звесткі

правіць

Упершыню згадваецца ў 1857 годзе. У 2-й палове XIX ст. цэнтр воласці Барысаўскага павета Мінскай губерні. З 1924 г. цэнтр Вітуніцкага сельсавета ў Бягомльскім раёне. 20 мая 1943 г. вёску спалілі захопнікі і загубілі 124 яе жыхары. З 1960 г. вёска ў Докшыцкім раёне. З 20 мая 1960 года вёска ў складзе Бярозкаўскага сельсавета[2].

Насельніцтва

правіць
  • 1996 — 429 жыхароў, 200 двароў.

Славутасці

правіць
  • На ўсходняй ускраіне ў 1964 годзе былі перазахаваны партызаны брыгады «Жалязняк» і воіны, якія загінулі ў гады Вялікай Айчыннай вайны, усяго 51 чалавек. У 1964 годзе на магіле пастаўлены помнік — скульптура воіна.
  • Помнік ахвярам фашызму, ва ўшанаванне памяці аднавяскоўцаў, загубленых 3 мая 1943 года; стэла пастаўлена ў 1967 годзе.

Страчаная спадчына

правіць
 
Петрапаўлаўская царква
  • Петрапаўлаўская царква.

Вядомыя асобы

правіць

Зноскі

  1. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Віцебская вобласць: нарматыўны даведнік / У. М. Генкін, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2009. — 668 с. ISBN 978-985-458-192-7 (DJVU).
  2. Рашэнне выканаўчага камітэта Віцебскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 20 мая 1960 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1960, № 16.

Літаратура

правіць
  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1997. — Т. 4. — С. 205. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0090-0.

Спасылкі

правіць