Герма

Герма (стар.-грэч.: ἔρμα) — чатырохгранны слуп, завершаны скульптурнай галавой, першапачаткова бога Гермеса (адсюль назва), затым іншых багоў (Вакха, Пана, фаўнаў), а з V стагоддзі да н.э. і партрэтнымі выявамі дзяржаўных дзеячаў, філосафаў і інш. Нярэдка да гермаў прыралялася з пярэдняга боку фал — эмблема ўрадлівасці.

Тыпы герм

Служылі межавымі знакамі, паказальнікамі на дарогах і г. д. З пэўнага моманту, галоўным чынам з XVI стагоддзя, такія гермы сталі распаўсюджаным відам дэкаратыўнай і паркавай скульптуры.

У парках і садах XVIII стагоддзя — скульптурная выява ў выглядзе галавы ці бюста на чатырохграннай апоры.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Герма
• А. И. Сомов. Герма // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.