Данскі рыбны запаведнік
Данскі рыбны запаведнік (афіцыйная назва — Данская пастаянная забароненая рыбная прастора) — прыродаахоўны аб'ект, размешчаны ў дэльце Дона.
| Данскі рыбны запаведнік | |
|---|---|
| руск.: Донской рыбный заповедник | |
| Размяшчэнне | Расія, дэльта Дона |
| Плошча | 68 тыс. га |
| Дата заснавання | 1819 |
  Данскі рыбны запаведнік |
|
Гісторыя правіць
Данскі рыбны запаведнік заснавалі 20 лютага 1819 года ўказам царскага сената. Патрэба ў яго закладцы ў той час была прадыктавана саслоўнымі зацікаўленасцямі казакоў, з мэтай забяспечыць магчымасць каштоўным прамысловым відам рыбы прайсці для адкладу ікры да станіцы Лізавецінскай і іншым казацкім населеным пунктам угару па рацэ. Гэта ішло насуперак з зацікаўленасцямі іншагародніх рыбакоў, якія жылі ў ніжніх частках дэльты. Апроч таго ўказ усталёўваў і шэраг імпрэз па ахове іхтыяфауны. Арганізацыя пастаяннай забароненай прасторы спрыяла выкананню і такога важнага задання, як вытворасць папуляцыі рыбы Азоўскага мора. Ствараліся ўмовы для канцэнтрацыя вытворцаў каштоўных відаў рыб у дэльце Дона і іх абарона.
Значную ролю запаведніка ў рыбнай гаспадарцы пазней пацвердзілі як даследчыкі Расійскай імперыі, так і савецкія навукоўцы, дзякуючы чаму запаведнік так доўга праіснаваў. У прыватнасці вырасла яго роля пасля збудавання на Доне Цымлянскай ГЭС[1].
Геаграфія правіць
Знаходзіцца запаведнік у ніжняй палове дэльты і на прылеглай да яе акваторыі Таганрогскага заліва. Па моры мяжа праходзіць ад усходняй мяжы сяла Прымарка на паўночную частку Паўла-Ачакаўскай касы. Па сушы мяжа распасціраецца ад сяла Прымарка па паўночным беразе Таганрогскага заліва, правым узбярэжжы ракі Мёртвы Данец да чыгуначнай станцыі Хапры, далей адкрыта да пратокі Бубнова (каля хутара Дугіна), потам па левым узбярэжжы пратокі Бубнова да адгалінавання пратокі Кабачнага, далей па правым узбярэжжы пратокі Кабачнага да ўтокі ў рацэ Вялікая Куцярма. Адтуль мяжа праходзіць проста на левае ўзбярэжжа Вялікай Куцярмы да адзнакі, размешчанай у 400 метрах ад прытонка тоні «Казачка», і з левага боку Вялікай Куцярмы да адгалінавання ад яе рэчкі Каланчы, далей адкрыта на паўднёва-заходнюю мяжу хутара Данскога, потам да правай часткі ўтокі гарлавіны Пясчанага, далей на поўдзень — на левы бок гарлавіны Пясчанага, потым да правага боку ўтокі ракі Сухі Кагальнік, рэк Сухі і Мокры Кагальнік да Пашкаўскай плаціны, адкуль па паўднёвым узбярэжжы Таганрогскага заліва да паўночнай часткі Паўло-Ачакаўскай касы.
У 70-я гады запаведнік займаў прыкладна 68 тыс. га, з іх марская палова складала ледзь менш за 40 тысячы гектараў, а агульная даўжыня гарлавін і праток дасягала больш 400 км.
Межы запаведніка некалькі разоў змяняліся, галоўным чынам за кошт павелічэння тэрыторыі. У савецкі час межы былі замацаваны правіламі раболовства ў басейне Азоўскага мора, падпісанымі ў 1976 годзе. У забароненай прасторы забаронена любая рыбацкая дзейнасць[1].
Праўны статус правіць
Згодна Федэральнаму закону № 33-ФЗ ад 14.03.95, Данская забароненая рыбная прастора (ДЗРП) не ўваходзіць у лік асабліва ахаваных прыродных тэрыторый па статусе. Статус рыбнага запаведніка пацверджаны падзаконнымі актамі профільных выканаўчых органаў (загад Дэпартамента па рыбацтве Мінсельгасхарча РФ ад 01.07.96).
Паводле «Правіл рыбацтва ў басейне Азоўскага мора», прынятым загадам Камітэта РФ па рыбацтве № 139 ад 01.07.94 і загадам Міністэрства Рыбнай гаспадаркі Украіны № 177 ад 19.10.95, у Данской забароненай рыбнай прасторы круглы год забаронена здабыча[2].
Зноскі
- ↑ а б Природа донкого края — Ростов-на-Дону: Ростовское книжное издательство, 1978 — с. 208
- ↑ Генеральный план Рогожкинского сельского поселения Азовского района Ростовской области Муниципальный контракт № 50 от 07.04.2008. Том II. Обоснование генерального плана. Пояснительная записка