Дыяпазон (хвалі)

Дыяпазон электрамагнітнага выпрамяне́ння, дыяпазон хваляў — умоўны інтэрвал частот (і адпаведных ім даўжыняў хваляў) электрамагнітнага выпрамянення, які выдзяляецца паводле пэўных фізічных характарыстык выпрамянення.

Гукавыя частоты

У акустыцы і гукатэхніцы частоты 20—20000 Гц, якія супадаюць з слыхавым дыяпазонам чалавека, вядомыя як гукавы́я частоты. Частоты 20—200 кГц вызначаюцца як ультрагук, а ніжэй за 20 Гц як інфрагук.

Радыёчастоты

Частоты вышэй за 3 кГц (даўжыня хвалі менш за 100 км, вельмі нізкія частоты, мірыяметровыя хвалі або звышдоўгія хвалі) і ніжэй за Гц]] (даўжыня хвалі больш за 0,1 мм, гіпервысокія частоты, дэцыміліметровыя хвалі або субміліметровыя хвалі) складаюць дыяпазоны радыёчастот або радыёдыяпазоны, і ў міжнародным рэгламенце радыёсувязі займаюць дыяпазоны 4—12. Частоты ад 30 МГц да 300 ГГц (рэгламентныя дыяпазоны 8—11) называюць ультракароткімі хвалямі.

Дыяпазоны радыёчастот дзеля розных сфер выкарыстання размяркоўваюцца згодна з міжнароднымі пагадненнямі.

Аптычны дыяпазон

У фізіцы выдзяляецца аптычны дыяпазон, з даўжынёй хвалі 1×10⁻³ — 1×10⁻⁹ м (1 мм — 2×10⁻³ мкм).

Часткай аптычнага з'яўляецца бачны чалавечым вокам светлавы дыяпазон або бачны дыяпазон (4—7×10⁻⁷ м або 400—750 нм або 4000—7500 ангстрэмаў; Гл.далей: святло). У сваю чаргу, у склад светлавога часам улучаюць таксама інфрачырвоны дыяпазон (больш за 750 нм) і ультрафіялетавы дыяпазон (менш за 400 нм).