Канстытуцыя Коста-Рыкі

Канстытуцыя Коста-Рыкі (ісп.: Constitución Politica de Costa Rica) — асноўны закон Коста-Рыкі, складаецца з 18 частак (197 артыкулаў) і 20 часовых палажэнняў. Увайшла ў сілу 7 лістапада 1949 года.

Гісторыя правіць

Першая Канстытуцыя была прынятая ў 1825 годзе, калі Коста-Рыка ўваходзіла ў склад Федэрацыі Цэнтральнай Амерыкі. Пасля распаду Федэрацыі ў 1838 годзе Коста-Рыка стала незалежнай рэспублікай, а ў 1844 была прынятая новая Канстытуцыя, якая дзейнічала да 1871 года.

Наступная Канстытуцыя, прынятая ў 1871 годзе, дзейнічала да 1943 года (выключаючы 1917—1919, калі ў краіне была ўсталяваная ваенная дыктатура). У 1943 годзе ў яе былі ўнесены папраўкі, якія прадугледжваюць сацыяльную абарону грамадзян.

У 1948 годзе ў краіне пачалася грамадзянская вайна. У 1949 годзе да ўлады прыйшла Устаноўчая Хунта на чале з Хасэ Фігерэсам Ферэрам. Пры ім Канстытуцыя была перагледжана і прынятая зноўку, у яе дадаліся пункты па адмене ўзброеных сіл і прадастаўленні свабоды дзейнасці замежнаму капіталу.