Каралінгская архітэктура

Каралінгская архітэктура — стыль Паўночна-Еўрапейскай дараманскай архітэктуры  (руск.), які адносіцца да перыяду Каралінгскага Адраджэння канца VIII — IX стагоддзяў, калі Каралінгская дынастыя панавала ў Заходнееўрапейскай палітыцы. Гэта была свядомая спроба пераймаць Рымскай архітэктуры  (руск.), і з гэтай мэтай майстры запазычылі ад раннехрысціянскай  (руск.) і візантыйскай архітэктуры, але, тым не менш, увялі і ўласныя новаўвядзенні, надаўшы ў выніку сваім творам ўнікальны характар.

Палацінская капэла  (руск.) (Актагон) у Аахене, зараз у цэнтральнай частцы сабора
Вартоўня Лоршскага манастыра  (ням.)

Вартоўня  (ням.) ля ўваходу ў Лоршскі кляштар, пабудаваны каля 800 года, з’яўляецца прыкладам класічнага  (англ.) натхнення для Каралінгскай архітэктуры, пабудаваная як трайная арачная зала, што дамінуе над варотамі, з арачным фасадам, перамежнага класічнымі  (англ.) калонамі і пілястрамі наверсе

Палацінская капэла ў Аахене  (руск.) была пабудавана паміж 792—805 і была натхнёная васьмікутнай юстыніянаўскай царквой Сан-Вітале ў Равене, пабудаванай ў VI стагоддзі, але ў Аахене зроблены высокі манументальны заходні ўваходны комплекс, які цяпер называецца вестверк — rаралінгская інавацыя.

Каралінгскія храмы, як правіла, з’яўляюцца базілікамі, як раннехрысціянскія  (руск.) храмы ў Рыме, і звычайна маюць вестверкі, якія, магчыма, сталі папярэднікамі для заходніх фасадаў пазнейшых сярэднявечных сабораў. Арыгінальны вестверк захаваўся сёння ў абацтве Корвей  (руск.), пабудаваным у 885 годзе.

Значныя прыклады правіць

Значныя каралінгскія архітэктары правіць

Зноскі

  1. A Visitor's Guide to Carolingian Germany and the Low Countries. Праверана 6 June 2018.

Літаратура правіць