Карл Нойберг
Карл Нойберг (ням.: Carl Neuberg; 29 ліпеня 1877, Гановер — 30 мая 1956, Нью-Ёрк) — нямецкі біяхімік. Прыват-дацэнт у Берлінскім універсітэце па хіміі з 1904 года, ў 1906 годзе атрымаў званне экстраардынарнага прафесара, прафесар (1916); у 1938 годзе эміграваў, працаваў у Ерусаліме і Нью-Ёрку.
Карл Нойберг | |
---|---|
ням.: Carl Neuberg | |
Дата нараджэння | 29 ліпеня 1877[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 30 мая 1956[1] (78 гадоў) |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | біяхімік, выкладчык універсітэта, хімік |
Навуковая сфера | біяхімія |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Член у | |
Узнагароды | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Асноўныя працы па абмене вугляводаў, закісанню, ферментам. Адкрыў шэраг ферментаў (піруватдэкарбаксілазу, b-глюкуранідазу і інш.), а таксама прамежкавы прадукт абмену вугляводаў — фруктоза-6-фасфат (эфір Нойберга).
Зноскі
- ↑ а б Carl Neuberg // Brockhaus Enzyklopädie
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #116946180 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 10 снежня 2014.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #116946180 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.
Літаратура
правіць- Michael Engel: Neuberg, Carl. Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 19, Duncker & Humblot, Berlin 1999, ISBN 3-428-00200-8, S. 102 f.