Карл Нойберг (ням.: Carl Neuberg; 29 ліпеня 1877, Гановер — 30 мая 1956, Нью-Ёрк) — нямецкі біяхімік. Прыват-дацэнт у Берлінскім універсітэце па хіміі з 1904 года, ў 1906 годзе атрымаў званне экстраардынарнага прафесара, прафесар (1916); у 1938 годзе эміграваў, працаваў у Ерусаліме і Нью-Ёрку.

Карл Нойберг
ням.: Carl Neuberg
Дата нараджэння 29 ліпеня 1877(1877-07-29)[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 30 мая 1956(1956-05-30)[1] (78 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Род дзейнасці біяхімік, выкладчык універсітэта, хімік
Навуковая сфера біяхімія
Месца працы
Альма-матар
Член у
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Карл Нойберг (другі злева, на заднім плане) на адкрыцці Інстытута кайзера Вільгельма, Далем, 1913

Асноўныя працы па абмене вугляводаў, закісанню, ферментам. Адкрыў шэраг ферментаў (піруватдэкарбаксілазу, b-глюкуранідазу і інш.), а таксама прамежкавы прадукт абмену вугляводаў — фруктоза-6-фасфат (эфір Нойберга).

Зноскі

  1. а б Carl Neuberg // Brockhaus Enzyklopädie / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
  2. Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 10 снежня 2014.
  3. Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.

Літаратура правіць

  • Michael Engel: Neuberg, Carl. Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 19, Duncker & Humblot, Berlin 1999, ISBN 3-428-00200-8, S. 102 f.