Кают-кампанія
Кают-кампанія — агульнае памяшканне для абеду, сумеснага адпачынку або афіцэрскі сход на караблі.
Тэрмін паходзіць ад спалучэння слоў: з галандскай мовы — «kajuit» — «домік» і французскай — «compagnie» — «грамадства». Кают-кампаніі маюцца практычна на ўсіх судах і караблях, калі толькі дазваляюць іх памеры. На буйных ваенных караблях можа мецца некалькі кают-кампаній.
Кают-кампанія на караблях расійскага флоту правіць
Кают-кампанія на караблях Расійскага імператарскага флоту была месцам адпачынку і агульнага стала афіцэраў, але і памяшканнем, дзе праходзілі агульныя сходы, своеасаблівым «парламентам».
Галоўным тут быў старшы афіцэр. Ен выступаў у якасці старшыні на сходах і уладжваў канфлікты паміж афіцэрамі. Пры галасаванні ў старшага афіцэра былі два галасы, так што яго меркаванне было вырашальным у выпадку, калі галасы дзяліліся пароўну. Камандзір карабля не быў членам кают-кампаніі, прыйсці ў яе ен мог толькі па запрашэнні, выключэннем былі выпадкі, калі было неабходна паведаміць афіцэрам важную навіна ці правесці ваенны савет. Звычайна камандзіра запрашалі на нядзельны абед.
У кают-кампаніі дзейнічалі свае няпісаныя правілы. У прыватнасці, усе члены кают-кампаніі звярталіся адзін да аднаго па імені па бацьку, без воінскіх званняў, можна было курыць без дазволу камандзіра карабля, забаранялася абмяркоўваць расійскія палітычныя праблемы, нельга было дакранацца да рэлігіі і асабістых адносін. За напрамкам дыскусій сачыў старшы афіцэр. У той жа час афіцэры мелі права і магчымасць крытыкаваць камандзіра (у рамках статута).
Колькасць памяшканняў і становішча залежалі ад рангу карабля[1].
Гл. таксама правіць
Зноскі
- ↑ Манвелов, Николай 2008, с. 93-100.
Літаратура правіць
- Николай Манвелов. Жизнь и смерть на корабле Российского Императорского флота. — М.: Издательство «Яуза», Эксмо, 2008. — 416 с. — ISBN 978-5-699-266-86-9.