Кункыран хан
Кункыран хан (Кун Кыран хан) (каз.: Күнқыран хан, варыянты: Кунг-Кіран, Кункіран, Хункіран, Куйкуран; 1251—1280) — мангольскі военачальнік і дзяржаўны дзеяч.
| Кункыран хан | ||||
|---|---|---|---|---|
|
||||
| Нараджэнне | 1251 | |||
| Смерць | 1280 | |||
| Бацька | Арда-Эджэн[d] | |||
| Жонка | невядома | |||
| Дзеці | невядома | |||
Біяграфія
правіцьНарадзіўся ў 1251 годзе (паводле некаторых крыніц гэта пачатак кіравання хана), сын мангольскага палкаводца і дзяржаўнага дзеяча Арда-Эджэна, яго чацвёрты сын і спадчыннік.
Быў прызначаны на пасад сваім бацькам. Кіраванне Кункырана (1253—1280) не было адзначана важнымі палітычнымі падзеямі і часта расцэньваецца як «ціхае». Пасля яго смерці на пасад узышоў Канічы, які быў сынам Сартактая — брата Кункырана, народжаны ад старэйшай жонкі (хатун) Худжыян, якая паходзіла з роду кунгірат[1].
Перыяд кіравання Кункырана супадае з пачаткам распаду Мангольскай імперыі і вайной за вярхоўную ўладу паміж іншымі нашчадкамі ханаў; гэта змаганне вялося ў 1260-х гадах.
Памёр Кункыран хан у 1280 годзе. Гісторыкі не маюць дадзеных пра жонак і дзяцей гэтага кіраўніка.
Гл. таксама
правіцьЗноскі
- ↑ Восточный Дашт-и Кыпчак в XIII — начале XV века. Проблемы этнополитической истории Улуса Джучи / Ред. И. М. Миргалеев. — Казань: Изд-во «Фэн» АН РТ, 2013. — 288 с.
Літаратура
правіць- Рашид ад-Дин. Сборник летописей / Перевод с персидского Ю. П. Верховского, редакция профессора И. П. Петрушевского. — М., Л.: Издательство АН СССР, 1960. — Т. 2.
- Кляшторный С. Г., Султанов Т. И. Государства и народы Евразийских степей: от древности к Новому времени. — 3-е издание, исправленное и дополненное. — СПб.: Петербургское Востоковедение, 2009. — 432 с. — (Orientalia).
- Селезнёв Ю. В. Элита Золотой Орды. — Казань: Издательство «Фэн» АН РТ, 2009. — 232 с.
- Ускенбай К. З. Восточный Дашт-и Кыпчак в XIII – начале XV века. Проблемы этнополитической истории Улуса Джучи. Серия «История и культура Золотой Орды». Вып. 17 / Ред. И.М. Миргалеев. – Казань: Изд-во «Фэн» АН РТ, 2013. – 288 с.[1]