Лаўровы вянок

Лаўровы вянок або галіна лаўра — з часоў антычнасці — сімвал славы, перамогі ці свету.

Стылізаваная выява лаўровага вянка

Трыумфатары надзявалі лаўровы вянок; судны пераможцаў упрыгожваліся лаўрамі. Ва ўрачыстых выпадках увесь народ вянчаўся лаўровымі вянкамі, а жрацы надзявалі лаўровыя вянкі пры ахвярапрынашэннях. Лаўр быў прысвечаны Апалону, у тлумачэнне чаго ўзнік міф пра Дафну; у піфійскіх гульнях лаўровы вянок быў узнагародай пераможцу, і ім жа ўзнагароджвалі «ўлюбёнцаў Апалона» — паэтаў. Гэтым дачыненнем Апалона да лаўра тлумачыцца і прыпісванне лаўру прароцкага дара: яго елі жрацы, каб даведацца пра будучыню (лаўраеды). Існавала таксама перакананне, што лаўр ратуе ад маланкі.

Слова «лаўрэат» (лац.: laureatus) азначае «ўвянчаны лаўрам».

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Лаўровы вянок

Пры напісанні артыкула выкарыстаны матэрыял з Энцыклапедычнага слоўніка Бракгаўза і Эфрона (1890—1907).