Апало́н (стар.-грэч.: Ἀπόλλων), Феб (стар.-грэч.: Φοῖβος, «прамяністы») — у старажытнагрэчаскай і старажытнарымскай міфалогіі срэбралукі бог — ахоўнік статкаў, навук і мастацтваў.

Апалон
Апалон Бельведэрскі
Апалон Бельведэрскі
Бог мастацтваў і прадказанняў
Міфалогія Старажытнагрэчаская
Пол мужчынскі пол
Бацька Зеўс
Маці тытаніда Лета
Браты і сёстры Артэміда[1]
Жонка Уранія і Amphissa[d]
Дзеці Oncius[d], Асклепій[2][3], Troilus[d], Aristaeus[d][4][5][…], Ion son of Xuthus[d], Cycnus[d], Mopsus[d], Арфей, Linus[d], Linus[d], Acraepheus[d], Aegipan[d], Amphithemis[d], Amphissus[d], Гіменей, Garamas[d], Naxos[d], Cydon[d], Eleuther[d], Thestor[d], Oaxes[d], Idmon[d], Ialemus[d][6], Philammon[d], Coronus[d], Parthenus[d], Lycorus[d], Agreus[d], Iamus[d], Амфіарай, Icadius[d], Lycomedes[d], Laodocus[d], Polypoetes[d], Tenes[d], Linus[d], Anius[d], Syrus[d], Lapithes[d], Zeuxippus[d], Chaeron[d], Delphus[d][7][8], Ptous[d], Trophonius[d], Telmissus[d], Apis[d], Харыкло[d], Epidaurus[d], Erymanthus[d], Эўрыдыка, Melaneus[d], Phemonoe[d], Megareus of Onchestus[d], Ismenus[d][9], Cicon[d], Philander[d], Phylacides[d], Dorus[d], Aeneus[d], Galeotes[d], Arabios[d], Cinyras[d], Miletus[d], Autuchus[d], Branchus[d], Castalius[d], Centaurus[d], Cephisso[d], Apollonis[d], Borysthenis[d], Chrysorrhoas[d], Chryses[d], Карыбанты, Cynnes[d], Cyzicus[d], Eriopis[d], Euripides[d], Курэты і Pythaeus[d][10]
У іншых культурах Феб, Мітра
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сын Зеўса і Леты, брат-блізнюк Артэміды, Апалон увасабляў Сонца і сонечнае святло, якое сімвалізавалася яго залатымі стрэламі (яго сястра ўвасабляла Месяц). Уяўляўся таксама як бог-лекар, прадказальнік будучыні, шляхоў, падарожнікаў і мараходаў. Апалон надзяляў дарам прадбачання і ачышчаў людзей, якія здзейснілі забойства.

Зазвычай Апалон выяўляўся зграбным, прыгожым, залатакудрым юнаком. Нярэдка маляваўся з лірай у руках і ў акружэнні дзевяці муз, правадыром і заступнікам якіх ён з’яўляўся, за што яго называлі Мусагет (грэч. Μουσηγέτης). У гонар Апалона ўзводзіліся шматлікія свяцілішчы і храмы, праводзіліся святкаванні і гульні.

Гл. таксама

правіць

Зноскі

  1. Любкер Ф. Ἄρτεμις // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 163–164.
  2. Любкер Ф. Άσκλήπιός, Ἀσκλήπιος // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 166–167.
  3. Эскулап // Малая советская энциклопедия / под ред. Н. Л. Мещеряков — 2 — Советская энциклопедия, 1936.
  4. Аристей // Энциклопедический лексиконСПб.: 1835. — Т. 3. — С. 48.
  5. Любкер Ф. Aristaeus // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 147.
  6. Ялем // Энциклопедический словарьСПб.: Брокгауз — Ефрон, 1904. — Т. XLIа. — С. 644.
  7. Тия // Энциклопедический словарьСПб.: Брокгауз — Ефрон, 1901. — Т. XXXIII. — С. 326.
  8. Любкер Ф. Thyia // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 1387.
  9. Любкер Ф. Ismenius // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 670.
  10. Παυσανίας Апісанне Элады

Літаратура

правіць

Спасылкі

правіць