Лічбавыя тэхналогіі

Лічбавыя тэхналогіі — тэхналогіі, якія заснаваныя на прадстаўленні сігналаў дыскрэтнымі палосамі аналагавых узроўняў, а не ў выглядзе бесперапыннага спектру.

Усе ўзроўні дадзеных тэхналогій, у межах паласы, ўяўляюць сабой аднолькавы стан сігналу. Лічбавая тэхналогія працуе, у адрозненне ад аналагавай, з дыскрэтнымі, а не бесперапыннымі, сігналамі. Акрамя таго, сігналы маюць невялікі набор значэнняў, як правіла, два. У рэальным жыцці сістэмы, асабліва ўліковыя сістэмы захоўвання дадзеных, маюць у сваёй аснове тры значэння. Звычайна гэта 0, 1, NULL, якія ў булеўскай алгебры маюць значэнні «хлусня», «ісціна» і ў прысутнасці NULL «адсутнасць выніку» адпаведна. Лічбавыя схемы складаюцца ў асноўным з лагічных элементаў, такіх як AND, OR, NOT і інш., а таксама могуць быць звязаныя паміж сабой лічыльнікамі і трыгерамі. Лічбавыя тэхналогіі галоўным чынам выкарыстоўваюцца ў вылічальнай лічбавай электроніцы, перш за ўсё кампутарах, у розных галінах электратэхнікі, такіх як гульнявыя аўтаматы, робататэхніка, Аўтаматызацыя, вымяральныя прыборы, радыё — і тэлекамунікацыйныя прылады і многіх іншых лічбавых прыладах.

Адно з пераваг лічбавых схем у параўнанні з аналагавымі [1] заключаецца ў тым, што, па-першае, сігналы могуць быць перададзены без скажэнняў. Напрыклад, бесперапынны гукавы сігнал, які перадаецца ў выглядзе паслядоўнасці 1 і 0, можа быць адноўлены без памылак пры ўмове, што ўзровень шуму пры перадачы быў досыць нізкім і не перашкаджаў ідэнтыфікацыі 1 і 0. Гадзіна музыкі можа быць захаваны на кампакт-дыску з выкарыстаннем усяго толькі каля 6 млрд двайковых разрадаў.

Лічбавымі сістэмамі з кампутарным кіраваннем можна кіраваць з дапамогай праграмнага забеспячэння, дадаючы новыя функцыі без замены апаратных сродкаў. Часта гэта можа быць зроблена без удзелу завода-вытворцы шляхам простага абнаўлення праграмнага прадукту. Падобная функцыя дазваляе хутка адаптавацца да зменлівых патрабаванняў. Акрамя таго, магчыма прымяненне складаных алгарытмаў, якія ў аналагавых сістэмах немагчымыя ці ж здзяйсняльныя, але толькі з вельмі высокімі выдаткамі.[2]

Захоўванне інфармацыі ў лічбавых сістэмах прасцей, чым у аналагавых. Перашкодаўстойлівасць лічбавых сістэм дазваляе захоўваць і здабываць дадзеныя без пашкоджання. У аналагавай сістэме стварэнне і знос можа пагоршыць запісаную інфармацыю. У лічбавай жа, да таго часу, пакуль агульныя перашкоды не перавышаюць пэўнага ўзроўню, інфармацыя можа быць адноўлена цалкам дакладна.

Зноскі

  1. Paul Horowitz and Winfield Hill, The Art of Electronics 2nd Ed. Cambridge University Press, Cambridge, 1989 ISBN 0-521-37095-7 page 471
  2. Манфред Шпитцер. Антимозг: цифровые технологии и мозг. — АСТ, 2015. — ISBN 978-5-457-51598-7.