Маршчэнне
Маршчэнне, Забіранне[1] — тэхніка, якая выкарыстоўваецца ў шыцці , каб скараціць даўжыню палоскі тканіны, дзякуючы чаму больш доўгі край можна было прышыць да карацейшага краю. Ён звычайна выкарыстоўваецца ў адзенні для стварэння дэкаратыўнага эфекту з фальбонамі, напрыклад, калі пышны рукаў прымацоўваецца да проймы або абшэўкі кашулі, або калі спадніца прымацоўваецца да ліфа.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6e/J_S_Copley_-_Paul_Revere.jpg/250px-J_S_Copley_-_Paul_Revere.jpg)
Пры маршчэнні па адным краі тканіны робяцца паралельныя рады шыўкоў. Затым ніткі нацягваюць або «зацягваюць» так, што тканіна ўтварае невялікія зморшчыны ўздоўж нітак[2][3] .
Раней маршчэнне патрабавала фастрыгавання ўручную, што займала шмат часу і было неэфектыўна, асабліва з тоўстымі тканінамі. Цяпер хуткі і просты спосаб зморшчыць тканіну — выкарыстаць шырокі машынны шывок зігзаг. Ні пачатак, ні канец шва не фастрыгуюць, а верхнюю і ніжнюю ніткі пакідаюць свабоднымі. Затым гэтыя ніткі нацягваюцца, ствараючы маршчэнне.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/36/Gathering_Technique.jpg/250px-Gathering_Technique.jpg)
У беларускім нацыянальным касцюме
правіцьМаршчэнне найбольш пашырана на Палессі і Падняпроўі (Буда-Кашалёўскі і Кобрынскі строі)[1].
Зноскі
- ↑ а б Этнаграфія Беларусі: энцыклапедыя / Беларуская Савецкая Энцыклапедыя; рэдкалегія: І. П. Шамякін (галоўны рэдактар) [і інш.]. — Мінск: БелСЭ, 1989. — 375 с.
- ↑ Caulfield, S.F.A. and B.C. Saward, The Dictionary of Needlework, 1885, facsimile edition, Blaketon Hall, 1989, p. 219
- ↑ Picken, Mary Brooks: The Fashion Dictionary, Funk and Wagnalls, 1957. (1973 edition ISBN 0-308-10052-2)