Мэн Хо
Мэн Хо (кіт. трад. 孟獲, спр. 孟获, піньінь mèng huò; ? — ?) — кітайскі палітычны дзеяч пачатку III стагоддзя, ваенны з рэгіёну Наньчжун. Згадваецца ў біяграфіі Чжугэ Ляна ў «Гісторыі кітайскіх дзяржаў» (355). Адзін з правадыроў бірманскіх і тайскіх плямёнаў.
| Мэн Хо | |
|---|---|
 | |
| Дата нараджэння | II стагоддзе |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | III стагоддзе |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія правіць
Мэн Хо паходзіў з павета Цзяньнін правінцыі І. Нарадзіўся ад шлюбу кітайца з тайкай.
Падчас паўстання Юн Кая супраць кітайскай дынастыі Шу падбухторваў насельніцтва Наньчжуна да бунту.
У 225 годзе, падчас заваявальных паходу Чжугэ Ляна у Наньчжун, узначаліў бірманска-тайскую знаць, якая забіла Юн Кая. Вёў барацьбу супраць кітайскіх нападнікаў, але без асаблівых поспехаў.
Сем разоў трапляў у палон да Чжугэ Ляну, але атрымліваў свабоду. На сёмы раз быў уражаны чуллівасцю кітайскага генералітэту і прысягнуў на вернасць дынастыі Шу.
У «Рамане трох дзяржаў» паказаны ванам «паўднёвых варвараў». Муж пані Чжужун.