Нова-Ціхвінскі манастыр
Аляксандра-Неўскі Нова-Ціхвінскі манастыр (руск.: Александро-Невский Ново-Тихвинский монастырь) — жаночы праваслаўны манастыр у Екацярынбургу. Галоўны храм — сабор Аляксандра Неўскага — уяўляе сабой помнік архітэктуры позняга класіцызму. Манастыр вядзе сваю гісторыю з канца XVIII стагоддзя, калі пачала існаваць багадзельня пры могілкавай Успенскай царквы. У 1809 годзе жаночая абшчына, якая служыла ў багадзельні, была ператворана ў агульнажыційны жаночы манастыр.
| Манастыр | |
| Нова-Ціхвінскі манастыр | |
|---|---|
| руск.: Ново-Тихвинский монастырь | |
 Нова-Ціхвінскі манастыр у канцы ХIХ стагоддзя | |
| 56°49′23″ пн. ш. 60°35′56″ у. д.HGЯO | |
| Краіна |
 Расія |
| Горад | Екацярынбург |
| Канфесія | Праваслаўе |
| Епархія | Екацярынбургская |
| Тып | жаночы |
| Дата заснавання | 1809 год |
| Асноўныя даты | |
|
1920 — Скасаваны |
|
| Рэліквіі і святыні | Спіс Ціхвінскай іконы Божай Маці |
| Статус |
 Аб’ект культурнай спадчыны РФ № 6610006000 |
| Стан | Дзейнічае |
| Сайт | sestry.ru |
 |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Гісторыя правіць
У другой палове XVIII стагоддзя паблізу Екацярынбурга з'явіліся новыя могілкі. На іх не было царквы, пакуль купец першай гільдыі Іван Іванавіч Хляпецін, жонка якога была там пахавана, не вырашыў узвесці храм у гонар Успення Прасвятой Багародзіцы. Пабудаваў Хляпецін і драўляны дом для кліру. Аднак пастаянны клір прызначаны да царквы не быў, і дом пуставаў.
У 1789 годзе ў гэтым будынку быў уладкаваны «агульнажыційны прытульны дом» — багадзельня для немаёмных удоў і дзяўчат-сірот з Екацярынбурга і навакольных паселішчаў. Жанчыны, якія пасяліліся ў багадзельні, утрымлівалі сябе на сродкі, якія падавалі ім за чытанне Псалтыра па нябожчыках і за догляд хворых у Екацярынбургу і навакольных паселішчах. Яны вялі жыццё амаль манаскае: шмат маліліся, пасціліся. У 1796 годзе да насельнікаў прытулку далучылася Таццяна Андрэеўна Мітрафанава, у дзявоцтве Кастраміна, якая хоць і была афіцыйна замужам, але вырашылася пакінуць свецкае жыццё, паколькі яе муж, некалі сыдучы на ваенную службу, ужо чатырнаццаць гадоў не падаваў аб сабе ніякіх вестак.
Пачынаючы з сярэдзіны XIX стагоддзя Нова-Ціхвінскі манастыр належаў да ліку найбуйнейшых на Урале, прымаў шматлікіх паломнікаў, якія прыходзілі пакланіцца Ціхвінскай іконы Багародзіцы. Манастыр наведвалі члены царскай сям'і, імператар Аляксандр I (1824), вялікі князь Аляксандр Мікалаевіч — будучы імператар Аляксандр II (1837). У 1907 годзе ў манастыры адслужыў літургію св. Іаан Кранштацкі.
У пачатку XX стагоддзя тут пражывала каля тысячы насельнікаў. На тэрыторыі манастыра было шэсць храмаў, карпусы келляў і майстэрняў (усяго — 18, у тым ліку залаташвейная, іканапісная, шаўкашвейная, фатаграфічная, прадзільная, фініфцяная, белашвейная), бальніца, дзіцячы прытулак, бібліятэка, пякарня. Манастыр быў абгароджаны прыгоннай сцяной і займаў каля 58 гектараў.
У пачатку 20-х гадоў кляштар быў зачынены, у яго сценах размясціліся розныя ваенныя ўстановы У савецкі час частка будынкаў архітэктурнага ансамбля была разбурана або перабудавана, у цяперашні час ідзе аднаўленне комплексу.
У 1994 Святы Сінод спецыяльным указам адрадзіў Нова-Ціхвінскі жаночы манастыр. У паселішча быў зноў дастаўлены спіс Ціхвінскай іконы Божай Маці, які да рэвалюцыі знаходзіўся ў адным з манастырскіх храмаў. У манастыры вядзецца праца па падтрымцы няшчасных сем'яў (дабрачыннасць).
У пасёлку Елізавет з канца XIX стагоддзя дзейнічала сельскагаспадарчая заімка манастыра, цяпер на яе месцы знаходзіцца асобны падворак, пры якім размешчана Праваслаўная гімназія ў імя святых царскіх пакутнікаў і храм Усяміласцівага Спаса.
19 мая 2013 года, у дзень нараджэння апошняга расійскага імператара Мікалая Другога, у Дзень памяці Іава Шматпакутнага, а таксама ў Дзень жонак-міраносіц, Патрыярх Маскоўскі і ўсяе Русі Кірыл асвяціў адноўлены Аляксандра-Неўскі манастырскі сабор і блаславіў перайменаваць абіцель з Нова-Ціхвінскай ў Аляксандра-Неўскую Нова-Ціхвінскую.
Літаратура правіць
- Сойкин П. П. Екатеринбургский Ново-Тихвинский монастырь // Православные русские обители: Полное иллюстрированное описание православных русских монастырей в Российской Империи и на Афоне. — СПб.: Воскресение, 1994. — С. 167—168. — 712 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-88335-001-1.
Спасылкі правіць
- Ново-Тихвинский монастырь Архівавана 13 мая 2020. (руск.)
- Монастыри Среднего Урала. Уральские обители до 1935 года. — Малыш и Карлсон, 2010. — 50 с. — 2 000 экз.
- История монастыря — это не двести лет прошлого, а двести лет настоящего (руск.)