Ніна Іванаўна Стужынская
Ніна Іванаўна Стужынская (нар. 12 снежня 1955) — беларускі гісторык, лаўрэатка прэміі імя Францішка Багушэвіча Беларускага ПЭН-цэнтра (2001). Кандыдат гістарычных навук, дацэнт.
| Ніна Іванаўна Стужынская | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 12 снежня 1955 (68 гадоў) |
| Месца нараджэння | |
| Род дзейнасці | гісторык |
| Месца працы | |
| Навуковая ступень | кандыдат гістарычных навук |
| Альма-матар | |
| Прэміі | |
Біяграфія
правіцьУ 1977 годзе скончыла гістарычны факультэт БДУ. Навучалася ў аспірантуры Інстытута гісторыі АН БССР (1980—1984), у 1985 годзе абараніла кандыдацкую дысертацыю па тэме «Савецкая гістарыяграфія Вялікай Кастрычніцкай сацыялістычнай рэвалюцыі ў Беларусі» ў Інстытуце гісторыі АН Украінскай ССР.
Працавала старшым навуковым супрацоўнікам Інстытута гісторыі НАН Беларусі, адкуль у 2003 годзе была звольнена за ўдзел у выбарчай кампаніі[1]. Пасля гэтага ўвайшла ў аргкамітэт Асацыяцыі незалежных гісторыкаў[2]. Узначальвае РГА «Беларуская жаночая ліга».
Займаецца даследаваннем гісторыі палітычных рэпрэсій у Беларусі. Аўтар кнігі «Беларусь мяцежная: з гісторыі ўзброенага антысавецкага супраціву: 20-я гг. ХХ ст.». Першы тыраж гэтай кнігі хутка быў раскуплены, і неўзабаве надрукаваны другі[3].
Творы
правіць- Гістарыяграфія Кастрычніцкай рэвалюцыі на Беларусі (1917 — сярэдзіна 30-х гадоў) // Весці АН БССР. Сер. грамад. навук. № 2 (1984). С. 54—60.
- Изучение истории Великого Октября в Белоруссии в 30-50-е годы (рукапіс дэпанаваны ў ІНІГН АН СССР 26.07.1984, № 17598).
- Современная историография Октября в Белоруссии (рукапіс дэпанаваны ў ІНІГН АН СССР 27.09.1984, № 18389).
- Ваенна-рэвалюцыйны камітэт Заходняга фронта у Кастрычніцкай рэвалюцыі // Весці АН БССР. Сер. грамад. навук. № 1 (1985). С. 61—67.
- Некаторыя праблемы гістарыяграфіі Кастрычніцкай рэвалюцыі // Весці АН БССР. Сер. грамад. навук. № 5 (1991). С. 43—50.
- Зялёны дуб // Беларускі гістарычны часопіс. № 1 (1995). С. 57—64.
- Трагедыя зеленадубцаў // Беларускі гістарычны часопіс. № 1 (1996). С. 31—42.
- Антибольшевистское движение в Белоруссии и политические репрессии в 20-е годы XX века // Политический сыск в России: история и современность. СПб.: СПбГУЭФ, 1997. С. 327—332.
- Да пытання вывучэння беларускага антыбальшавіцкага руху // Старонкі ваеннай гісторыі Беларусі. Вып. 2. Мн., 1998. С. 90—99.
- Абуджаныя Слуцкім паўстаньнем // Спадчына. № 1 (1998). С.
- Беларускія матэрыялы ў фондах Рускага замежнага гістарычнага архіва // Выяўленне, сумеснае выкарыстанне і вяртанне архіўных, бібліятэчных і музейных каштоўнасцей, якія захоўваюцца ў замежных краінах. Мн.: БФК, 1999. С.
- Из истории белорусской конспирации: «Зеленый Дуб» // Доклады академии военных наук. № 3 (2009). С. 59—63.
- Возмущение на почве разрушения // Деды: дайджест публикаций о белорусской истории. Вып. 6. Минск: Харвест, 2011. С. 259—277.
- Беларусь мяцежная: з гісторыі ўзброенага антысавецкага супраціву ў 20-я гг. XX стагоддзя. Вільня, 2000. — 255 с. (2-е выд.: Вільня: Наша будучыня, 2011. — 381 с.; 3-е выд.: Мінск: А. М. Вараксін, 2012. — 360 с.).
- Атаман Грач: путь к «Зеленому Дубу» // От «германской» к Гражданской: становление корпуса народных вожаков русской смуты. М.: АИРО-XXI, 2014. С. 276—283.
- Мяцежны 1921 г. Антысавецкае падполле ў Мінску // Знакамітыя мінчане XIX―XX стст. Мінск і Міншчына пасля падзей 1921 года — лёсы людзей і краіны. Мінск, 2017. С. 76—82.
- Буденовцы против галаковцев: 11-я кавалерийская дивизия в борьбе против повстанцев на Гомельщине // Феномен красной конницы в Гражданской войне. М.: АИРО-XXI, 2021. С. 260—265.
- Слуцкі збройны чын: працяг супраціву ў 1921 г. // Гадавік Цэнтра беларускіх студыяў. Варшава, 2021. С. 108—116.
Крыніцы
правіць- ↑ Ганна Соўсь. Сяргей Тарасаў звольнены з Інстытуту гісторыі // Радыё Свабода, 21.08.2006
- ↑ http://www2.polskieradio.pl/eo/print.aspx?iid=49723
- ↑ http://nv-online.info/by/268/opinions/43884/(недаступная спасылка)
Спасылкі
правіць- Беларусь мяцежная: з гісторыі ўзброенага антысавецкага супраціву: 20-я гг. ХХ ст.(недаступная спасылка)