Пузырковая камера

Пузырковая камера - дэтэктар трэкаў хуткіх зараджаных часціц, які выкарыстоўвае ўласцівасць іонаў быць цэнтрамі ўтварэння пузыркоў у перагрэтай вадкасці.

Схема дзеяння пузырковай камеры

Зараджаная часціца, пралятаючы праз вадкасць, іанізуе яе малекулы ўздоўж сваёй траекторыі. Іоны выконваюць ролю зародкаў пузыркоў у спецыяльна прыгатаванай перагрэтай вадкасці. Утвораны след фатаграфуюць.

Перагрэтую вадкасць падрыхтоўваюць рэзка зніжаючы ціск.

Першыя трэкі, выяўленыя ў пузырковай камеры

Пузырковую камеру звычайна змяшчаюць у магнітным полі, што дазваляе ідэнтыфікаваць часціцы па іх удзельных зарадах.

За вынаходства пузырковай камеры ў 1952 годзе Дональд Глейзер атрымаў Нобелеўскую прэмію па фізіцы ў 1960 г.

Глядзіце таксама

• Камера Вільсана

Літаратура

• Glaser D. A., Some effects of ionizing radiation on the formation of bubbles in liquids, «The Physical Review», 1952, v. 87, № 4.
• Пузырьковые камеры, М., 1963.
• Труды Международной конференции по аппаратуре в физике высоких энергий, т. 2, Дубна, 1971.