Піфей (архітэктар)
Піфе́й (Πυθέος, лац.: Pytheos, Pythis, каля 390 г. да н.э. — апошняя чвэрць IV ст. да н.э.) — старажытнагрэчаскі архітэктар і скульптар.
Найбольш знакамітая праца Піфея — Маўзалей у Галікарнасе (адзін ці сумесна з Сатырам Пароскім). Пліній Старэйшы заве Піфея як аўтара фундаментальнай мармуровай квадрыгі, якая вянчае вяршыню маўзалея. Іншы шэдэўр Піфія — храм Афіны ў Прыене (каля 340-330 гг.). Апошні (паводле пасвячальнага надпісу з гэтага храма, якая захоўваецца ў Брытанскім музеі) быў закладзены па загадзе Аляксандра Македонскага.
Уся эліністычная архітэктура іанійскага кірунку зведала плыў Піфея і арыентавалася ў сваіх аддзелах і вучэнні аб прапорцыі на ўзор яго стылю. Піфей — таксама аўтар навуковых прац па тэорыі архітэктуры, у тым ліку трактата пад назвай «Каментары», у якім (па сведчанні Вітрувія) ён даў тэарэтычнае растлумачэнне структуры храма Афіны (трактат да нашых дзён не захаваўся). Паводле Вітрувія, Піфей крытыкаваў дарычны ордар за «недарэчнае» размяшчэнне трыгліфа, супрацьпастаўляючы яму вытанчаны іанічны ордар.
Гл. таксама
правіць- Архітэктура Старажытнай Грэцыі (элінізм)
Зноскі
Літаратура
правіць- Koenigs W. Pytheos, eine mythische Figur in der antiken Baugeschichte // Bauplanung und Bautheorie der Antike, Diskussionen zur archäologischen Bauforschung 4, Berlin 1984, S. 89-94