Сапралегніёз

Сапралегніёз^[1] — інфекцыйнае грыбковае захворванне, якое характарызуецца пашкоджваннем скуры, жабраў і плавальных плаўнікоў розных відаў прэснаводных рыб. Яно вядома з часоў пачатку развядзення рыбы ў штучных вадаёмах і прамысловым метадам.

Узбуджальнік

Узбуджальнікам з’яўляюцца ўмоўна патагенныя мікраарганізмы, якія адносяцца да родаў сапралегнія (Saprolegnia) і ахлія (Achlya)^[1]. Найбольш распаўсюджаныя ўзбуджальнікі, выяўленыя ў целах і яйках рыб, — гэта Saprolegnia parasitica, сапралегнія пладаносная (Saprolegnia ferax), Saprolegnia mixta і ахлія плёткападобная (Achlya flagellata). Гэтыя грыбы шырока распаўсюджаныя ў водных асяроддзях.

Эпідэміялогія

Сапралегніёзам хварэюць рыбы ў любым узросце. Захворванне можа назірацца ў любую пару года. Заражэнню спрыяюць галаданне, дрэнны газавы рэжым і салявы састаў вады і траўмы рыб^[1]. Сапралегніёз часта пераклікаецца з іншымі інфекцыйнымі і інвазійнымі хваробамі^[1].

Цячэнне і сімптомы

Хвароба праяўляецца белымі тонкімі ніцямі на скуры, плаўніках і жабрах. Праз некалькі сутак на скуры, плаўніках і плаўніках рыбы ўтвараецца ватападобны пылковы пласт, які складаецца з зблытаных нітак грыба. Пранікаючы праз скуру, валокны пранікаюць у мышцы і нават ва ўнутраныя органы. Моцна пашкоджаныя рыбы гінуць. Ніткі і зоаспарангіі грыба можна ўбачыць пад мікраскопам у ватападобным пласце пылка.

Лячэнне

У лячэнні прымяняюць ванны з раствораў хларыду натрыю, малахітавага зялёнага, метыленавага сіняга.

Меры барацьбы

У мэтах прафілактыкі сапралегніёзу ствараюць умовы, каб рыба не была аслаблена і параненая. Патрэбны беражлівы догляд, кантроль за мутнасцю вады і чысцінёй інкубацыйнага абсталявання^[2]. Прымяняюць дэзінфекцыю спушчаных і ачышчаных вадаёмаў^[1].

Крыніцы

↑ ^а ^б ^в ^г ^д Сапралегніёз // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — 599 с., іл. — 10 000 экз.. — С. 446
↑ Семей мемлекеттік университеті, «Өсімдік, балық және ара шаруашылығы өнімдерін ветеринариялық санитариялық сараптау», оқу әдістемелік кешені, ПОӘК 042-14-03.01.20.9/032012ж

Літаратура

Основные болезни прудовых рыб. — М., 1972. — М., 1976, с. 147—149.

[ЭПБ-1] а ^б ^в ^г ^д Сапралегніёз // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — 599 с., іл. — 10 000 экз.. — С. 446

[2] Семей мемлекеттік университеті, «Өсімдік, балық және ара шаруашылығы өнімдерін ветеринариялық санитариялық сараптау», оқу әдістемелік кешені, ПОӘК 042-14-03.01.20.9/032012ж

[1]

[2]