Дзяржаўны сцяг Кеніі — прыняты 12 снежня 1963 года.

Сцяг Рэспублікі Кенія
Зацверджаны 12 снежня 1963
Прапорцыя Маленькі чорна-белы вексілалагічны сімвал або піктаграма, якае паказвае розныя выкарыстанні сцяга 2:3

Маленькі чорна-белы вексілалагічны сімвал або піктаграма, якае паказвае розныя выкарыстанні сцяга 1:2 Ваенна-марскі сцяг

Апісанне і сімволіка

правіць
 
Спецыфікацыя сцяга.

Сцяг Кеніі складаецца з трох гарызантальных палос чорнага, чырвонага і зялёнага колераў, падзеленых паміж сабой двума белымі гарызантальнымі палосамі. У цэнтральнай частцы сцяга знаходзіцца выява чырвона-бела-чорнага шчыта афрыканскага народа масаі, а за ім — выява белых перакрыжаванай дзіды і стралы.

Колеры маюць наступнае значэнне:

  • Чорны колер сімвалізуе афрыканскае насельніцтва краіны.
  • Чырвоны колер увасабляе кроў, пралітую падчас барацьбы за незалежнасць Кеніі.
  • Зялёны колер сімвалізуе сельскую гаспадарку і прыродныя багацця краіны.
  • Белы колер сімвалізуе свет.
  • Шчыт масаі, дзіда і страла сімвалізуюць абарону свабоды.

Гісторыя

правіць

Сучасны сцяг Кеніі быў створаны на аснове сцяга Афрыканскага Нацыянальнага Саюза Кеніі (англ.: Kenya African National Union), палітычнай арганізацыі, якая прыняла самы актыўны ўдзел у барацьбе за незалежнасць краіны. Першы сцяг партыі быў прыняты 3 верасня 1951 года і ўяўляў сабой палотнішча з дзвюма гарызантальнымі палосамі чорнага і чырвонага колераў. У цэнтральнай частцы сцяга знаходзілася выява шчыта і дзіды. У 1952 годзе ў сцяг арганізацыі былі ўнесены змены: была дададзена трэцяя паласа зялёнага колеру (чарговасць: чорная, чырвоная, зялёная палосы), а ў цэнтральнай частцы размяшчалася выява шчыта і перакрыжаваных дзіды і стралы з надпісам «KAU».

З атрыманнем незалежнасці ад Вялікабрытаніі 12 снежня 1963 года быў прыняты дзяржаўны герб Кеніі. Адрозненнем ад сцяга Афрыканскага Нацыянальнага Саюза Кеніі была наяўнасць дзвюх белых гарызантальных палос. Акрамя таго, было павялічана выява шчыта.[1]

Зноскі

  1. Flag of Kenya (англ.)(недаступная спасылка). Encyclop?dia Britannica. Архівавана з першакрыніцы 12 сакавіка 2012. Праверана 11 студзеня 2009.