Сібірская язва
Сібі́рская я́зва (карбу́нкул злая́касны) (народная назва: вуглік) — вострая бактэрыяльная антрапазаанозная інфекцыя, якая характарызуецца інтаксікацыяй, развіццём серозна-гемарагічнага запалення скуры, лімфатычных вузлоў і ўнутраных органаў, і якая працякае ў скураной альбо септычнай форме.
Сібірская язва | |
---|---|
| |
МКХ-10 | A22. |
МКБ-10-КМ | A22.9 і A22 |
МКХ-9 | 022 |
МКБ-9-КМ | 022.9[1][2], 022[1][2] і 022.8[2] |
OMIM | 606410 |
DiseasesDB | 1203 |
MedlinePlus | 001325 |
eMedicine | med/148 |
MeSH | 68000881 |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Этымалогія
правіцьСібірская язва, вядомая са старажытнасці пад назвамі «свяшчэнны агонь», «персідскі агонь» і інш., неаднаразова ўзгадвалася ў творах антычных і ўсходніх пісьменнікаў і вучоных. Падрабязнае апісанне клінікі гэтай хваробы было зроблена французскім урачом Маранам у 1766 г. У беларускую мову назва хваробы трапіла з часоў Расійскай імперыі - рускі ўрач Андрэеўскі (1788 г.) апісаў у сачыненні «Аб сібірскай язве» буйную эпідэмію гэтай інфекцыі ў Заходняй Сібіры, а ў вопыце самазаражэння выявіў ідэнтычнасць сібірскай язвы жывёл і чалавека і даказаў магчымасць перадачы яе ад жывёл чалавеку.
Зноскі
Літаратура
правіць- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (Т. 14).