Сібі́рская я́зва (карбу́нкул злая́касны) (народная назва: вуглік) — вострая бактэрыяльная антрапазаанозная інфекцыя, якая характарызуецца інтаксікацыяй, развіццём серозна-гемарагічнага запалення скуры, лімфатычных вузлоў і ўнутраных органаў, і якая працякае ў скураной альбо септычнай форме.

Сібірская язва
Мікрафатаграфія бацыл сібірскай язвы. Афарбоўка па Граму
Мікрафатаграфія бацыл сібірскай язвы. Афарбоўка па Граму
МКХ-10 A22.22.
МКБ-10-КМ A22.9 і A22
МКХ-9 022022
МКБ-9-КМ 022.9[1][2], 022[1][2] і 022.8[2]
OMIM 606410
DiseasesDB 1203
MedlinePlus 001325
eMedicine med/148 
MeSH 68000881
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Этымалогія

правіць

Сібірская язва, вядомая са старажытнасці пад назвамі «свяшчэнны агонь», «персідскі агонь» і інш., неаднаразова ўзгадвалася ў творах антычных і ўсходніх пісьменнікаў і вучоных. Падрабязнае апісанне клінікі гэтай хваробы было зроблена французскім урачом Маранам у 1766 г. У беларускую мову назва хваробы трапіла з часоў Расійскай імперыі - рускі ўрач Андрэеўскі (1788 г.) апісаў у сачыненні «Аб сібірскай язве» буйную эпідэмію гэтай інфекцыі ў Заходняй Сібіры, а ў вопыце самазаражэння выявіў ідэнтычнасць сібірскай язвы жывёл і чалавека і даказаў магчымасць перадачы яе ад жывёл чалавеку.

Зноскі

  1. а б Disease Ontology — 2016. Праверана 15 мая 2019.
  2. а б в Monarch Disease Ontology release 2018-06-29 — 2018-06-29 — 2018. Праверана 28 ліпеня 2018.

Літаратура

правіць
  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (Т. 14).