Сінопская набярэжная
Сінопская набярэжная — левабярэжная набярэжная Нявы ад праспекта Абухаўскай Абароны да Смольнага праспекта. Працяг Сінопская набярэжнай на поўнач носіць назву Смольная набярэжная, на поўдзень — праспект Абухаўскай Абароны.
| Сінопская набярэжная Санкт-Пецярбург | |
|---|---|
.jpg) | |
| Агульная інфармацыя | |
| Краіна | |
| Горад | |
| Працягласць |
|
| Паштовы індэкс | 191167 і 191124 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Працягласць Сінопская набярэжнай — каля 2,6 км.
16 красавіка 1887 года атрымала назву Калашнікаўская (ад Калашнікаўскага бровара; цяпер у складзе завода «Лівіз»). У 1911 годзе пры ўзвядзенні Вялікаохцінскага моста на набярэжнай была пабудавана гранітная сценка, затым былі ўладкаваныя спускі. 15 снежня 1952 года Калашнікаўская набярэжная была перайменавана ў Сінопскую — да 100-годдзя перамогі эскадры Расійскага флота ў Сінопскай бухце падчас Крымскай вайны (1853—1856). У 1959 годзе набярэжную капітальна адрамантавалі і ўсталявалі чыгунную агароджу з круглымі гранітнымі тумбамі, 26 студзеня 1970 года да набярэжнай была далучаная Амбарная вуліца.
У 1965—1977 гадах сценкі набярэжнай ад вусця ракі Манастыркі да вуліцы Маісеенкі былі перабудаваны. Сучаснае аблічча магістраль набыла ў 1997 годзе, калі ў рамках рэканструкцыі Вялікаохцінскага моста быў перабудаваны ўчастак набярэжнай, які прымыкае да моста, і там жа быў пабудаваны аўтамабільны тунэль пад з’ездам з моста. У 2006—2007 гадах падчас рэканструкцыі праезжая частка была пашырана да 13,5 метраў з раздзяляльнай паласой шырынёй 2 метры.
Літаратура правіць
- Санкт-Петербург. Петроград. Ленинград: Энциклопедический справочник / Ред. коллегия: Белова Л. Н., Булдаков Г. Н., Дегтярев А. Я. и др. — М.: научное издательство «Большая Российская Энциклопедия». 1992. — 687 с.; ил. ISBN 5-85270-037-1