Трунны партрэт — рэалістычная выява нябожчыка, адзін з элементаў Castrum Doloris[de] (Замка пакут) — параднага ўзвышэння для труны падчас пахавальных цырымоній.

Трунны партрэт Станіслава Войшы
Трунны партрэт з Олькуша
Трунныя партрэты ў кафедральным саборы ў Познані

Трунныя партрэты (польск.: portret trumienny — труменныя) былі напісаныя на ліставай медзі або па ліставаму волаву. Гэтая форма жывапісу была найбольш распаўсюджана ў XVΙΙ і XVΙΙΙ стагоддзях сярод шляхты.

Пяці-, шасці — або сямігранная форма партрэта была звязана з формай лобнага боку труны, так як падчас жалобнай цырымоніі партрэт быў прымацаваны да труны з боку галавы нябожчыка.

З процілеглага боку былі прымацаваныя эпітафіі, з абодвух бакоў гербавыя шчыты.

Пасля пахавання партрэт прымацоўвалі на сцяне касцёла.

Самым старажытным з захаваных партрэтаў з’яўляецца партрэт караля Стэфана Баторыя (1586).

Трунныя партрэты з’яўляюцца характэрнай формай партрэта эпохі сарматызму.

Найбуйнейшая калекцыя трунных партрэтаў знаходзіцца ў музеі ў Мендзырэчы.

Гл. таксама правіць

Літаратура правіць

  • Juliusz A. Chrościcki  (польск.), Pompa Funebris, Warszawa 1974;
  • Mariusz Karpowicz  (польск.), Polski portret trumienny, [w:] «Sztuki polskiej drogi dziwne», Bydgoszcz 1994, s. 107—126;
  • Vanitas. Portret trumienny na tle sarmackich obyczajów pogrzebowych, red. Joanna Dziubkowa, katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Poznań 1996.

Спасылкі правіць