Уладзімір Васільевіч Грабавецкі
Уладзімір Васільевіч Грабавецкі (укр.: Володимир Васильович Грабовецький; 24 ліпеня 1928 — 4 снежня 2015) — украінскі гісторык, доктар гістарычных навук, прафесар.
Уладзімір Васільевіч Грабавецкі | |
---|---|
Володимир Васильович Грабовецький | |
Дата нараджэння | 24 ліпеня 1928 |
Месца нараджэння | Вёска Печанезін Станіслаўскага ваяв., Польшча |
Дата смерці | 5 снежня 2015 (87 гадоў) |
Месца смерці | Івана-Франкоўск, Украіна |
Грамадзянства | СССР → Украіна |
Бацька | Vasyl Dmytrovych Hrabovetskyi[d] |
Род дзейнасці | гісторык, выкладчык універсітэта |
Навуковая сфера | гісторыі |
Месца працы | Прыкарпацкі універсітэт |
Навуковая ступень | Доктар навук |
Навуковае званне | прафесар |
Альма-матар | Львоўскага ун-та |
Вядомы як | Вядучы даследчык гісторыі «апрышкаў» |
Партыя | КПСС |
Узнагароды |
Біяграфія правіць
Нарадзіўся 24.07.1928 г. у вёсцы Печанежын Каламыйскага раёна Івана-Франкоўскай вобласці ў сям’і селяніна-ткача, удзельніка нацыянальна-вызваленчых змаганняў 1918—1920 гг.[1][2]
Пачатковую адукацыю атрымаў у роднай вёсцы, вучыўся ў Каламыйскай украінскай гімназіі (1939), Малой духоўнай семінарыі ў Львове (1942—1944), Вінніцкай сярэдняй школе рабочай моладзі (1946—1947), скончыў ф-т гісторыі Львоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя Івана Франко (1952), пасля заканчэння якога выкладаў у Вінніках.[1]
Лепшыя гады жыцця — юнацтва (1942—1956) акадэмік Уладзімір Грабавецкі правёў у Вінніках. Тут жыў і вучыўся, а затым працаваў настаўнікам, завучам, дырэктарам Віннікаўскай сярэдняй школы рабочай моладзі знакаміты вучоны, вывучаў гісторыю Віннікаў, удзельнічаў у мясцовых Шаўчэнкаўскіх вечарах.[1]
З 1953 г. працаваў старшым навуковым супрацоўнікам аддзела гісторыі Украіны Інстытута грамадскіх навук АН УССР у Львове.
У 1958 г. абараніў кандыдацкую дысертацыю (тэма: «Сялянскі рух на Прыкарпацці ў другой палове XVII ст.»), у 1968 г. — доктарскую (тэма: «Антыфеадальная барацьба Закарпацкага апрышкаўства в. 16-19 стст.»).[1]
22 гады (1953—1975) працаваў у Львове. З 1975 г. працуе ў Прыкарпацкім нацыянальным універсітэце імя Васіля Стэфаніка, а з 1990 г. на працягу сямнаццаці гадоў узначальваў кафедру гісторыі Украіны.
памёр 4 снежня 2015 г. у г. Івана-Франкоўску.[3]
Узнагароды правіць
- Ордэн «За заслугі» I ступені (12 мая 2015 г.) — За значны асабісты ўклад у развіццё нацыянальнай адукацыі, падрыхтоўку высокакваліфікаваных спецыялістаў, шматгадовую плённую навукова-педагагічную дзейнасць і ў сувязі з 75-годдзем з дня нараджэння заснаванне дзяржаўнай вышэйшай навучальнай установы «Прыкарпацкі нацыянальны ўніверсітэт імя Васіля Стэфаніка».[4]
- Ордэн «За заслугі» II ступені (19 жніўня 2008) — За значны асабісты ўклад у сацыяльна-эканамічнае, культурнае развіццё Украінскай дзяржавы, значныя працоўныя дасягненні і з нагоды 17-й гадавіны незалежнасці Украіны.[5]
- Ордэн «За заслугі» III ступені (16.09.1998) — За значныя дасягненні ў працы, высокае прафесійнае майстэрства.[6]
- Заслужений діяч науки і техніки України (15 березня 1995) — За значний особистий внесок у розвиток національної освіти, впровадження сучасних форм навчання і виховання молоді.[7]
- Ордэн «Знак Пашаны» 1989
- Медаль за доблесную працу 1970
- Медаль «Ветэран працы». 1985
- Медаль "Макаренко"
- «Выдатнік адукацыі Украіны»
- «Выдатнік адукацыі Украіны» 2000.
Уладзімір Грабавецкі ўзнагароджаны медалямі, у тым ліку медалём Макаранкі (1988), сярэбраным медалём з нагоды святкавання тысячагоддзя хрысціянства ва Украіне (1988) і залатым медалём з нагоды 2000-годдзя Нараджэння Хрыстова (2000). .
Зноскі